Ένα ποίημα για την Αγία Σοφία δημοσίευσε ο Πανιερώτατος Επίσκοπος Σβορνικίου και Τούζλας κ. Φώτιος του Πατριαρχείου Σερβίας σε 4 γλώσσες μεταξύ αυτών και η ελληνική. Το δημοσίευσε ακόμα στα σέρβικα, τα αγγλικά και τα ρωσικά.
Το ποίημα στα ελληνικά έχει ως εξής:
Ἡ Ἁγιὰ Σοφιά
Ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ μετεβλήθη εἰς τζαμί,
συμπάσης τῆς οἰκουμένης αἱ σειραί,
ἐκ πρώτης ἀκουόμεναι ἄχρις ἐσχάτης
δεδορκοῦσαι, ὅπως ἐκείνης κράζουσα,
ποῦ εἰσί τὰ τέκνα τὰ ἐμά;
Ποῦ εἰσίν οἱ τῶν ἀρχόντων μου, οὓς ἐξέθρεψα,
ποῦ εἰσίν οἱ τῶν ἱερέων μου,
οἵτινες ἐξωραΐζοντες ἐμὲ κατεκοσμήσαντο,
ποῦ εἰσίν οἱ τῶν στρατιωτῶν, οἵτινες ἐμὲ ἐφυλάξαντο,
ποῦ εἰσίν αἱ τῶν ἁγίων προσευχαί,
οἷαι Οὐρανὸν ἐμὲ ἐποιήσαντο;
Ποῦ εἰσίν οἱ κωφοὶ καὶ οἱ τυφλοί,
οἵτινες ἐν ἐμοὶ ἐθεραπεύθησαν,
οἱ χωλοὶ ποὺ ἀναθάρρησαν,
οἱ βουβοί, ποὺ ἐλάλησαν;
Ὦ, τεκνία μου,
ἐκ γένους χριστιανικοῦ καὶ ὀρθοδόξου,
πάλιν ἄνευ λίκνου πνευματικοῦ ἐκλελειμμένα,
ἔρημην καὶ μόνην ἀφήκατέ με
Ποῦ εἰσίν αἱ πασχάλιαι καὶ χριστουγεννιάτικαι λατρεῖαι,
τὰ ψηφιδωτά, ἅτινα εἰς οὐρανὸν τὴν γῆν ἀναβιβάζουσαν;
Τὰ πάντα ἐν ριπὴ ἀπόλλυνται καὶ χήραν παραγέγονα.
Ποῦ εἰσίν οἱ ἅγιοι Πατριάρχαι,
οἵ τὴν εὐλογημένην Βασιλείαν προσφωνοῦντες;
ποῦ εἰσίν οἱ ἀναρίθμητοι χοροί,
τῶν ἀγγέλων ὑπέρτεροι;
Ποῦ εἰσίν οἱ μετανοοῦντες,
οἱ ἀσκηταί καὶ οἱ συντετριμμένοι τὴν καρδίαν,
οἱ τὴν παρηγορίαν ὧδε εὑροῦσιν;
Ὦ, θλῖψις, πληροῦσα τὴν ἐμὴν καρδίαν,
ὅπως ἐμακρύνθησαν οἱ τὸν Θεὸν ζητοῦσιν.
Ἡ Τοῦ Θεοῦ Σοφία εἰς ἐμὲ πλέον οὐ λαμπρύνει,
οὔσης ἀπούσης ἐκ τοῦ κόσμου κρατεῖ ἡ ἀνοησία,
ποῦ νῦν καὶ πῶς;
Ἔρημη καὶ μόνη ἵσταμαι ἐν μέλασι ἱματίοις περιβεβλημένην,
τῶν ἐκλειπόντων τέκνων μου πενθοῦσα,
διὰ τριβῶν καὶ θαλασσῶν ὧδε ἐλθόντων,
ὅπως οἱ τροῦλλοι μου οἱ μεγαλοπρεπεῖς,
ἀνυψώσουσιν αὐτοὺς εἰς Οὐρανούς.
Πανιερώτατος Επίσκοπος Σβορνικίου και Τούζλας κ. Φώτιος