Το έτος 1832, τουρκικά στρατεύματα με αρχηγό τον Οσμάν πασά κατευθύνονταν στην Αίγυπτο για να καταστείλουν την επανάσταση η οποία εξερράγη. Η στρατιωτική δύναμη του Οσμάν πασά κατά την διέλευση της από Προκόπιον (Προκόπι) της Μικράς Ασίας εξεδήλωσε την επιθυμία να διανυκτερεύσει εκεί.
Οι περισσότεροι, όμως, οθωμανοί κάτοικοι του Προκοπίου ήταν Γεννίτσαροι οι οποίοι μισούσαν τον σουλτάνο, αφού είχαν πέσει σε δυσμένεια και έτσι αρνήθηκαν να δεχθούν τον τουρκικό στρατό στην κωμόπολή τους και στα όριά της.
Αντιθέτως, οι χριστιανοί του Προκοπίου προσπάθησαν ματαίως να τους μεταπείσουν, αλλά αυτοί δεν έδειξαν καμία διάθεση. Για τον λόγο αυτό οι χριστιανοί κατέφυγαν κατά τη διάρκεια της νύκτας στις γύρω χριστιανικές κωμοπόλεις και άφησαν εκεί μόνον τους ηλικιωμένους που δεν μπορούσαν να τους μεταφέρουν.
Έτσι, οι δυνάμεις του Οσμάν πασά κατέλαβαν με έφοδο την επόμενη μέρα το Προκόπιον και τα τουρκικά στρατεύματα επεδόθησαν, όπως πάντα, σε σφαγές, αρπαγές, πλιάτσικο και ποικίλου είδους βιαιοπραγίες.
Αφού καταλήστεψαν τα σπίτια μπήκαν και μέσα στον ναό του αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου στον οποίο βρισκόταν το λείψανο του αγίου Ιωάννη του Ρώσου. Όταν σύλησαν τα ιερά σκεύη και τα καντήλια άνοιξαν και τη λάρνακα του αγίου πιστεύοντας πως υπήρχε μέσα κάποιος κρυμμένος θησαυρός.
Κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και για τον λόγο αυτό αποφάσισαν να κάψουν το άφθορο άγιο λείψανο του θείου Ιωάννη για να εμπαίξουν, να χλευάσουν και να εκδικηθούν τους χριστιανούς.
Έβγαλαν, λοιπόν, το σκήνωμα του αγίου Ιωάννη έξω από τον ναό, και αφού μάζεψαν πολλά φρύγανα και άναψαν πολύ μεγάλη φωτιά, έρριψαν το τίμιο σώμα του αγίου στην πυρά.
Το τίμιο, όμως, σώμα στο οποίο κατοικούσε μέσα του η θεία χάρη, έμεινε αφ’ ενός άφλεκτο και αφ’ ετέρου, όπως διηγούνταν στη συνέχεια οι ίδιοι οι Τούρκοι στρατιώτες στους ομόφυλούς τους, εμφανίστηκε ξαφνικά ζωντανός ο άγιος και τους απείλησε και τους έδιωξε από την αυλή του ναού.
Για τον λόγο αυτό εγκατέλειψαν εκεί τα κλοπιμαία έντρομοι και μισοπεθαμένοι εγκατέλειψαν το μέρος.
Το άγιο λείψανο του αγίου το εναπόθεσαν ξανά στη λάρνακα του μερικοί από τους γέροντες που έμειναν στο Προκόπιον.
Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας», μήνας Μάιος, τόμος ε’.
(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)