Άγιος Ισίδωρος Πηλουσίωτης
Επιστολή 41. Στον Πέτρο
Στο χωρίο· «να μη κάνετε την ελεημοσύνη μπροστά στους ανθρώπους»*
Απορώ με την αφροσύνη που σε διακατέχει. Γιατί δεν πιστεύω, ότι έχεις φτάσει σε τόσο μεγάλη ανοησία, ώστε να νομίσεις, πως αυτοί που ελεούν βέβαια, αλλά επιδεικνύονται, είναι χειρότεροι από εκείνους που δεν ελεούν.
Εγώ λοιπόν θα σου πω τη γνώμη που έχω γι’ αυτά, ότι δηλαδή ελεήμων κυρίως είναι εκείνος που ευεργετεί βέβαια, αλλά δεν διαπομπεύει τις συμφορές εκείνων που υποφέρουν από αυτές.
Γιατί, ακόμα και γι’ αυτό εάν κανείς κάνει το καλό, θα έχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από εκείνον που το κάνει γι’ αυτό, εάν το κάνει για θεϊκή ανταμοιβή, θα το τοποθετηθεί σε δευτερεύουσα θέση, και αν το κάνει για έπαινο, θα έχει αυτό για το οποίο το έχει κάνει.
Ενώ αυτός που ούτε για το καλό αυτό καθεαυτό κάνει αυτό που πρέπει, ούτε για τη θεία ανταμοιβή, ούτε για τον έπαινο των ανθρώπων, νομίζω πως ούτε άνθρωπος είναι, αλλά πανούργος δαίμονας.
Για ποια λοιπόν αιτία εσύ, ακούοντας τις άγιες Γραφές να παραγγέλλουν να μη κάνουμε την ελεημοσύνη μπροστά στους ανθρώπους, μη ανεχόμενος να κάνεις κάτι καλό από φιλοδοξία, κατηγορείς αυτούς που το κάνουν από γενναιοδωρία;
Γιατί όσο ανώτερος είναι εκείνος που ασκεί τη σωφροσύνη για τη δόξα των ανθρώπων, από αυτόν που ούτε γι’ αυτό ζει με σωφροσύνη, τόσο καλύτερος είναι αυτός που κάνει το καλό από φιλοδοξία, από εκείνον που δεν το κάνει καθόλου.
Γιατί ο ένας συμπόνεσε τους ανθρώπους, ενώ ο άλλος ούτε τους ανθρώπους, ούτε τον Θεό σεβάσθηκε.
* Ματθ. 6, 3.
Από τον τόμο Ισιδώρου Πηλουσιώτου, «Άπαντα τα έργα 4 , Επιστολές, βιβλίον δ’, (Επιστολές Α’-ΣΑ), του εκδοτικού οίκου Ελευθερίου Μερετάκη, «Το Βυζάντιον» Θεσσαλονίκη 2000. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτη Παπαευαγγέλου δρ. Θεολογίας.
Πηγή: pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)