Στα μακρότερα διαστήματα της εκεί παραμονής του, πέρα από τα καθήκοντά του αυτά, επέβλεπε τα έργα που εκτελούνταν, αλλά εργαζόταν και ο ίδιος [ο άγιος Νεκτάριος] χειρωνακτικά. Ιδιαίτερα στη μνήμη των Αιγινητών έχει μείνει η ανέγερση της εκκλησίας.
Σε κάποιο σημείο των εργασιών, δημιουργήθηκε μεγάλο πρόβλημα, επειδή το νερό του πηγαδιού, δίπλα στην εκκλησία, από το όποιο αντλούσαν οι εργάτες, ελαττώθηκε αισθητά και ο ιδιοκτήτης τους απαγόρευσε να το χρησιμοποιούν.
Τότε ο Άγιος προσευχήθηκε εκτενώς και ξαφνικά ακούστηκε ένας υποχθόνιος κρότος και το πηγάδι ανάβλυσε νερό ανεξάντλητο. Ταραγμένος ο ιδιοκτήτης (Παυλινέρης) το αφιέρωσε στο μοναστήρι.
Ανάλογο θαυμαστό σημείο συνέβη και μια Μεσοπεντηκοστή, η μέρα, που όπως είναι γνωστό, η Εκκλησία μας ψάλλει το απολυτίκιο «Μεσούσης της εορτής διψώσαν μου την ψυχήν ευσεβείας πότισον νάματα».
Την ώρα της Θείας Λειτουργίας ο Άγιος έδωσε εντολή να πάνε και να σκάψουν ένα ξεροπήγαδο, στα νοτιοδυτικά του μοναστηριού. Έτσι κι έγινε και ανάβλυσε κι αυτό νερό άριστο.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Σοφοκλή Γ. Δημητρακοπούλου ο «Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, Η πρώτη αγία μορφή των καιρών μας, Ιστορική βιογραφία, βασισμένη σε αυθεντικές πηγές».
Πηγή: pemptousia.gr / Επιμέλεια, Στέλιος Κούκος