Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος
Αργά βαδίζει ο Χριστός
Για όσους προσμένουν με ανυπομονησία τη Βασιλεία του Χριστού
Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=391600
Ακόμα είκοσι αιώνες θα περάσουν και ο πληγωμένος και ματωμένος Χριστός θα βαδίσει άλλα είκοσι βήματα. Αργά και προσεχτικά θα περνά μέσα από τους φράχτες των ληστών. Και σαν την αρχαία Νινευή θα κείτεται ο υπερήφανος αιώνας μας μέσα στα χαλάσματα, τα οποία θα βλέπει ο τεσσαρακοστός αιώνας με φρίκη και συμπόνια.
Όμως, η σκόνη μας θα πέφτει πάνω στα πρόσωπα των ζώντων και θα τους ψιθυρίζει: «Είστε τα παιδιά μας, μη μας φοβάστε! Εσείς είστε ευτυχισμένοι, επειδή εμείς ήμασταν δυστυχισμένοι. Εσείς είστε δίκαιοι. Επειδή εμείς υπήρξαμε άδικοι. Εσείς είστε Χριστιανοί, επειδή εμείς δεν ήμασταν. Εσείς είστε άνθρωποι επειδή εμείς ήμασταν ανθρωποειδή. Επάνω στην εμπειρία μας εσείς μάθατε. Επάνω στην αφροσύνη μας εσείς λογικευτήκατε».
Εάν τότε το καλό υπερκεράσει το κακό, ο Χριστός θα αρχίσει τη βασιλεία του κόσμου στη βασιλεία του Θεού. Εάν όμως και τότε ακόμα το κακό υπερισχύει του καλού, ο Χριστός θα περπατά αργά, βήμα – βήμα, προς τα εμπρός, καθαρίζοντας το δρόμο Του. Όπως και σήμερα.
Και όπως και σήμερα, θα περπατά σαν σκιά ξοπίσω από τους ανελέητους, που πατούν στα πρόσωπα των αδελφών τους, και θα τους λέει με την πράα φωνή Του: «Μακάριοι οι ελεήμονες, γιατί αυτοί είναι που θα ελεηθούν». (Ματθαίος 5, 7).
Και θα στέκει ως διόραση πάνω στα πεδία των μαχών, ανάμεσα στο πλατάγισμα των όπλων, και θα λέει: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, γιατί υιοί Θεού θα ονομαστούν». (Ματθαίος 5, 9)
Και θα ακολουθεί δικαίους, διωγμένους αδίκως, θα τους ακολουθεί ως Άγγελος που τρέφει και παρηγορεί: «Μακάριοι οι διωγμένοι για το δίκαιο, γιατί δικό τους είναι το βασίλειο των ουρανών». (Ματθαίος 5, 10).
Και θα σταθεί με θάρρος μπροστά σ’ εκείνους που διώκουν το όνομά Του και το περιφρονούν και θα πετάξει στα μοχθηρά τους πρόσωπα: «Τέτοιοι σκότωσαν όλους τους Προφήτες, και πρόσβαλαν όλους τους ευεργέτες των ανθρώπων».
Ω, Χριστέ, μεγάλη είναι η αισιοδοξία Σου! Όταν εμάς πονέσει το μικρό μας δαχτυλάκι, γινόμαστε απαισιόδοξοι. Ενώ η δική Σου πίστη στην νίκη του καλού δεν αποδυναμώνεται ακόμα κι όταν όλοι μας καρφώνουμε από ένα αγκάθι στο σώμα Σου.
Είναι μικροί και κοντινοί οι στόχοι μας, γι’ αυτό τους προφταίνουμε τρέχοντας. Ενώ ο δικός Σου στόχος είναι μεγάλος και μακρύς, και Εσύ περπατάς βήμα – βήμα.
Κύριε, κατεύθυνέ μας προς το στόχο Σου.
Άπλωσε μία έστω σκιά του Πνεύματός Σου στο λόγο μας και εμείς θα γίνουμε αρκετά Λογικοί· άπλωσε μία έστω σκιά από την ευγένειά Σου στην καρδιά μας και η καρδιά μας θα καθαρίσει.
Και εμείς θα δούμε τον Θεό, όπως Τον έβλεπες Εσύ όταν περπατούσες στη γη, κάτω από το σταυρό και το αγκαθωτό στεφάνι· και θα ζήσουμε κι εμείς μαζί με τον Θεό, όπως ζούσες Εσύ μαζί Του.
Στην ένωση με τον Θεό θα πράττουμε θαύματα μεγάλα, όπως μεγάλα ήταν και τα δικά Σου. Είναι πλέον καιρός να ωριμάσει ο κόσμος. Φώτισέ μας με το φως Σου, γιατί στον ίσκιο δεν ωριμάζει τίποτα.
Κάτω από τις ακτίνες Σου το λογικό μας θα ωριμάσει και η ψυχή μας θα μεγαλώσει πολύ.
Και εμείς θα γίνουμε ένα μαζί Σου, όπως είσαι Εσύ, Κύριε, ένα με τον ουράνιο Πατέρα. Αμήν.
Απόσπασμα από το βιβλίο του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Αργά Βαδίζει ο Χριστός» των εκδόσεων Εν πλω. Μετάφραση από τα σερβικά Σβέτλανα Πέτσιν, Ηλίας Σαραγούδας, Νεφέλη Σαραγούδα-Πέτσιν, θεολογική επιμέλεια Αλέξιος Π. Παναγόπουλος, καθηγητής εκκλησιαστικής εκπαίδευσης και doctor ant Πανεπιστημίου Σερβικού Σαράγιεβο.
Πηγή: pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)