Οι χριστιανοί μάρτυρες καίγονταν στην πυρά και φώναζαν: Εμείς παρ’ όλα αυτά πιστεύουμε!
Κατασπαράζονταν από τα θηρία και ψιθύριζαν: Εμείς παρ’ όλα αυτά ελπίζουμε!
Καρφωμένοι στους σταυρούς στέναζαν: Εμείς παρ’ όλα αυτά αγαπάμε!
Τους κατεδίωξαν και κακοί και καλοί αυτοκράτορες: και οι Νέρωνες και οι Τραϊανοί, στην Ασία και στην Αφρική, στα Βαλκάνια και στη Βρετανία· τους περιφρόνησαν σαν να ήταν μιάσματα, τους απομάκρυναν σαν άχρηστες πέτρες, τους τίναξαν σαν σκόνη από τα πόδια τους.
Οι μορφωμένοι δεν ήθελαν να τους καταλάβουν, οι ισχυροί δεν ήθελαν να τους ακούσουν, οι πλούσιοι δεν ήθελαν να τους προστατεύσουν.
Ολόκληρος ο κόσμος ήταν κουφός απέναντι στις ικεσίες τους, τα άγρια θηρία είχαν περισσότερους φίλους από ό,τι αυτοί, οι νεκροί στους τάφους δεν ζήλευαν τη ζωή τους.
Παρ’ όλα αυτά όμως εκείνοι όσο η γη περιστρεφόταν στον αέρα κοιτάζοντας τον ήλιο και κουβαλώντας μέσα της τα σκουλήκια, σήκωναν το βλέμμα τους στον ήλιο κι έλεγαν:
«Εμείς παρ’ όλα αυτά αγαπάμε, ελπίζουμε και πιστεύουμε. Αγαπάμε αυτή τη μαρτυρική ζωή και ελπίζουμε στην καλύτερη, και πιστεύουμε στο μοναδικό Παντοδύναμο, που είναι πιο ψηλά από τον ήλιο και που μετρά όλους τους πόνους μας και όλες τις αδικίες των βασανιστών μας».
Αυτή την πεταμένη πέτρα, που με το πόδι απομάκρυναν οι οικοδόμοι της τότε κοινωνικής ζωής, παρέλαβε ο θεϊκός Οικοδόμος της οικουμένης για θεμέλιο της Εκκλησίας Του, αυτό το πιο μεγάλο οικοδόμημα του οπτιμισμού [αισιοδοξίας] που χτίστηκε ποτέ στη γη.
Απόσπασμα από το βιβλίο του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Αργά Βαδίζει ο Χριστός» των εκδόσεων Εν πλω. Μετάφραση από τα σερβικά Σβέτλανα Πέτσιν, Ηλίας Σαραγούδας, Νεφέλη Σαραγούδα-Πέτσιν, θεολογική επιμέλεια Αλέξιος Π. Παναγόπουλος, καθηγητής εκκλησιαστικής εκπαίδευσης και doctor ant Πανεπιστημίου Σερβικού Σαράγιεβο.
Πηγή: pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)