Ο αββάς Θεόδωρος της Φέρμης είπε στον αββά Παμβώ:
– Πες μου λόγο σωτηρίας.
Κι εκείνος με πολλή δυσκολία του αποκρίθηκε:
– Πήγαινε, Θεόδωρε, και να δείχνεις ευσπλαγχνία σε όλους. Γιατί η ευσπλαγχνία βρήκε παρρησία ενώπιον του Θεού.
*****
Λένε για τον αββά Παμβώ, ότι τρία χρόνια επίμονα παρακαλούσε το Θεό, λέγοντας:
«Μη με δοξάσεις πάνω στη γη».
Και τόσο πολύ τον δόξασε ο Θεός, ώστε να μην μπορεί κανείς να τον κοιτάξει στο πρόσωπο, από τη (θεία) δόξα που είχε (περιβληθεί), και που το έκανε να καταλάμπει.
Το ίδιο χάρισμα είχαν και ο αββάς Σισώης και ο αββάς Σιλουανός.
*****
Αυτός ο Παμβώ, στα τελευταία του, κατά την ώρα μάλιστα του θανάτου του, και παρουσία του Ωριγένη του πρεσβυτέρου και οικονόμου, και του Αμμωνίου, ανδρών σπουδαίων, και άλλων αδελφών, αυτό λέγεται ότι είπε:
«Από τότε που ήρθα σ’ αυτόν τον τόπο της έρημου, και έχτισα το κελλί μου και κατοίκησα, δεν θυμάμαι να έφαγα «άρτον δωρεάν»· παρά μόνο από τα χέρια μου· μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχω μεταμεληθεί για λόγο που βγήκε απ’ το στόμα μου· και ωστόσο πηγαίνω στο Θεό, σα να μην έχω βάλει αρχή θεοσέβειας».
Αποσπάσματα από τον «Μικρό Ευεργετινό» της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.
Πηγή: pemptousia.gr/ Επιμέλεια Στέλιος Κούκος