Ο Iεροδιάκονος Αγαπητός, που αργότερα έγινε ηγούμενος, ήταν διορισμένος Φύλακας στο εκκλησιαστικό αρχείο της Μεγάλης Λαύρας [της Μεγάλης Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου].
Αυτή η διακονία που απαιτούσε μεγάλη δραστηριότητα και περίσπαση δεν ταίριαζε στον χαρακτήρα του Ιεροδιακόνου. Έπρεπε να έχη συνεχώς συζητήσεις με τους πολλούς προσκυνητές της Λαύρας.
Ήταν επιπλέον υποχρεωμένος να περιποιήται τους καλεσμένους και να δίνη εξηγήσεις σε όλους τους επισκέπτες. Όλα αυτά ελάττωσαν πάρα πολύ το χρόνο της μελέτης και της αυτοσυγκέντρωσης.
Εξ αιτίας αυτού, κατέλαβε κάποτε τον ευλαβή Αγαπητό μια βαριά αθυμία· και τότε έφτασε ξαφνικά ένας απεσταλμένος από τον πατέρα Θεόφιλο, κρατώντας ένα πρόσφορο, με την εντολή να το φάη.
Και πράγματι έτσι εξαφανίστηκε η αθυμία του.
Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Στάρετς Θεόφιλος, ο διά Χριστόν σαλός, Ασκητής της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου», έκδοση Ιεράς Μονής «Παναγία του Έβρου».
Πηγή: pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)