Αββάς Αμμωνάς, Περί της χαρά της ψυχής που αρχίζει να ζει για τον Θεό!
Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=384563
Μάθε και τούτο: Κάθε άνθρωπος που τρώγει και πίνει χωρίς μέτρο η που αγαπά κάτι το κοσμικό, δεν πρόκειται ούτε να φθάση ούτε καν να πλησιάση τις αρετές.
Ζη απατώντας τον εαυτό του.
Παρακαλώ καθένα που θέλει να μετανοήση ενώπιον του Θεού, να προφυλαχθή από την μέθη.
Αυτή ξυπνά όλα τα πάθη και διώχνει από την ψυχή τον φόβο του Θεού.
Εσύ όμως με όλη σου τη δύναμι παρακάλεσε τον Θεό να σου χαρίση τον φόβο Του, οπότε η σφοδρή επιθυμία σου προς Αυτόν θα αφανίση όλα τα πάθη που πολεμούν την ταλαίπωρη ψυχή σου και θέλουν να την απομακρύνουν απ’ Αυτόν, για να την καταλάβουν.
Ίσως γι’ αυτό οι εχθροί πολεμούν με όλη τους την δύναμι, όταν κάνουν επίθεσι στον άνθρωπο.
Μην αποβλέπης, αδελφέ, σε αναπαύσεις, ενόσω βρίσκεσαι σωματικά σ’ αυτόν τον κόσμο.
Ούτε ποτέ να εμπιστευθής τον εαυτό σου, όταν τον βλέπης να ησυχάζη από τον πόλεμο των παθών, διότι οι δόλιοι εχθροί κρύβονται προσωρινά με πανουργία, μέχρις ότου ο άνθρωπος νομίζοντας ότι σταμάτησε ο πόλεμος, χαλαρώση την εσωτερική επαγρύπνησι.
Τότε ορμούν ξαφνικά στην ταλαίπωρη ψυχή, την αρπάζουν «ως στρουθίον» και αφού την κυριεύσουν, την εξευτελίζουν χωρίς έλεος με κάθε αμαρτία.
Την εξευτελίζουν με αμαρτίες χειρότερες απ’ όσες έκανε προηγουμένως και παρακαλούσε να συγχωρηθή.
Ας σταθούμε λοιπόν με φόβο Θεού και ας αγωνισθούμε ν’ αποκτήσουμε όλες τις αρετές, που εμποδίζουν την κακία των εχθρών.
Οι κόποι και οι μόχθοι της πρόσκαιρης αυτής ζωής όχι μόνο μας σώζουν από την αμαρτία, αλλά και ετοιμάζουν στεφάνια για την ψυχή, πριν εγκαταλείψη το σώμα.
Ας αποφύγουμε, αδελφοί, τον κόσμο και τα κοσμικά αγαθά, για να κληρονομήσουμε τα επουράνια.
Τα αγαθά του κόσμου αυτού είναι ο χρυσός, ο άργυρος, τα σπίτια, τα ενδύματα, πράγματα που όχι μόνο μας οδηγούν σε αμαρτίες, αλλά και που πεθαίνοντας τα εγκαταλείπουμε.
Ενώ τα αγαθά του Θεού είναι αμέτρητα. Είναι όσα «οφθαλμός ουκ οίδε, και ους ουκ ήκουσε, και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη (Ησ. ξδ’ 3 και A’ Koρ. β’ 9).
Αυτά χαρίζει ο Θεός σε όσους Τον υπακούουν στην πρόσκαιρη αυτή ζωή.
Και δεν τα χαρίζει δωρεάν, αλλά σαν αμοιβή για τον άρτο και το νερό και το ένδυμα που προσέθεσαν στους φτωχούς, για την φιλανθρωπία και την αγνότητα του σώματος για την αποφυγή της βλάβης του πλησίον, την ακακία της καρδιάς και την τήρησι των υπολοίπων εντολών.
Όσοι φυλάγουν αυτά, θα βρουν ανάπαυσι.
Στον κόσμο αυτό θα τους σεβαστούν οι άνθρωποι, και στην άλλη ζωή θ’ απολαύσουν αιώνια χαρά.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Αββάς Αμμωνάς» έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου. Νεοελληνική απόδοση Μοναχός Σεραφείμ.
Πηγή: pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)