Όπως ακριβώς για αυτόν ο όποιος μετανοεί είναι ξένο το να περηφανεύεται, έτσι ακριβώς και για αυτόν ο όποιος θεληματικά αμαρτάνει, είναι αδύνατο να ταπεινοφρονεί.
Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι κατηγορία της συνείδησης, αλλά επίγνωση της Χάρης του Θεού και της συμπάθειάς Του προς τον άνθρωπο.
Αν φροντίζαμε για την ταπεινοφροσύνη, δεν θα είχαμε ανάγκη οποιοσδήποτε τιμωρίας.
Όλα τα κακά και τα δεινά μας συμβαίνουν εξαιτίας της υπερηφάνειας μας.
Διότι αν στον Απόστολο Παύλο δόθηκε άγγελος του σατανά για να τον ταλαιπωρεί και να τον πειράζει, ώστε να μην περηφανευτεί, πόσο μάλλον σε μας τους περήφανους θα δοθεί αυτός ο ίδιος ο σατανάς, για να μας καταπατεί μέχρι να ταπεινωθούμε.
Οι προπάτορές μας και σε οικίες εξουσίαζαν, και πολύ πλούτο κατείχαν, και γυναίκες είχαν, και για τα παιδιά τους φρόντιζαν και προνοούσαν και παρόλα αυτά και με το Θεό επικοινωνούσαν εξαιτίας της πολλής τους ταπεινοφροσύνης.
Αντίθετα εμείς, και αναχωρήσαμε από τον κόσμο, και τον πλούτο καταφρονήσαμε, και τους οικείους μας εγκαταλείψαμε και νομίζουμε ότι βρισκόμαστε δίπλα από το Θεό και εξαιτίας της περηφάνειάς μας χλευαζόμαστε από τους δαίμονες.
Αυτός ο όποιος περηφανεύεται αγνοεί τον εαυτό του, διότι αν γνώριζε τον εαυτό του και την αφροσύνη και αδυναμία του, δεν θα περηφανευόταν.
Εκείνος που αγνοεί τον εαυτό του, πώς μπορεί να γνωρίζει το Θεό;
Διότι αν τη δική του αφροσύνη, με την οποία συμβιώνει και συναναστρέφεται, δεν μπόρεσε να την αντιληφθεί, πώς θα μπορέσει να κατανοήσει τη Σοφία του Θεού, από την οποία βρίσκεται πολύ μακριά και είναι ξένος;
Διότι αυτός ο όποιος γνωρίζει το Θεό, αντικατοπτρίζει μέσα του τη μεγαλοσύνη του Θεού και μειώνει και ταπεινώνει τον εαυτό του, όπως ο μακάριος Ιώβ, και λέγει: «Προηγουμένως σε άκουα μόνο, τώρα όμως σε είδα και τα μάτια μου. Γι’ αυτό και εξευτέλισα τον εαυτό μου και έλιωσα. Θεωρώ πλέον τον εαυτό μου χώμα και στάχτη».
Αυτοί λοιπόν οι όποιοι μιμούνται τον Ιώβ, βλέπουν το Θεό.
Αυτοί δε που βλέπουν το Θεό, αυτοί και Τον γνωρίζουν.
Αν λοιπόν και εμείς θελήσουμε να Τον δούμε, ας εξευτελίσουμε τους εαυτούς μας και να ταπεινοφρονήσουμε, έτσι ώστε να μην Τον βλέπουμε μόνο από απέναντι, αλλά έχοντας Αυτόν κατοικούντα και αναπαυόμενο μέσα μας, να Τον απολαμβάνουμε.
Διότι με αυτόν τον τρόπο, η αφροσύνη μας θα σοφιστεί με τη Σοφία Του και η ασθένειά μας θα ενδυναμωθεί με τη Δύναμή Του, δυναμώνοντας μας εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό, ο όποιος μας αξίωσε αυτής της δωρεάς.
Από το περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία», αριθμός 125, Φθινόπωρο 2021, έκδοση του Παγκυπρίου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως «Οι Φίλοι του Αγίου Όρους». Μετάφραση Στέλιος Σολέας, θεολόγος.
Πηγή: pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)