48. Η Αγία Μαρίνα διορθώνει το μάρμαρο της προσκομιδής
Ήταν Σάββατο, όταν η αδελφή Σκέπη μας ζήτησε να συναρμολογήσουμε τα μάρμαρα της προσκομιδής, καθώς η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας θα λειτουργούσε εκείνες τις μέρες.
Είμαι πολιτικός μηχανικός και έτσι ανέλαβα να οργανώσω το στήσιμο της συγκεκριμένης κατασκευής, καθώς τα μάρμαρα έπρεπε να τοποθετηθούν σωστά για να ταιριάξουν.
Επειδή ήταν βαριά, η αδελφή ζήτησε εκείνη τη μέρα βοήθεια από τέσσερις μαρμαράδες για να μπορέσουμε να τα τοποθετήσουμε.
Η όλη κατασκευή θα στηριζόταν πάνω σε μεταλλικό σκελετό, που είχε τοποθετηθεί τις προηγούμενες μέρες. Ακολούθως θα τοποθετούσαμε τη βούρνα (η γούρνα του νεροχύτη) επί του πάγκου και μετέπειτα θα κολλούσαμε με τοξική κόλλα Megapoxy PF τριών λεπτών, τις δύο κολώνες οι όποιες θα στήριζαν την μαρμάρινη καμάρα πάνω από την βούρνα.
Τοποθετήσαμε την βούρνα και έβαλα εγώ τα σημάδια για να τοποθετηθεί σωστά η πρώτη κολώνα. Μόλις έγινε αυτό, συνεχίσαμε με την δεύτερη κολώνα. Με την τοποθέτηση της δεύτερης κολώνας πέρασαν ήδη είκοσι λεπτά.
Τότε πρόσεξα ότι η πρώτη είχε μετακινηθεί στράβωσε προς τα μέσα. Όταν το είχαμε καταλάβει προσπαθήσαμε να αφαιρέσουμε όλα τα μέρη για να διορθώσουμε το λάθος. Ήταν όμως πολύ αργά, η κόλλα είχε στεγνώσει καθώς ο χρόνος που έδινε ο παρασκευαστής ήταν μόνο τρία λεπτά.
Σκεφτήκαμε τότε ότι ο μόνος τρόπος για να αφαιρεθούν τα πιο πάνω ήταν να κόβαμε με σιγάτσα [πριόνι] την κόλλα από όλες τις πλευρές της κολώνας. Ήταν κολλημένη στην κάτω και στην πίσω πλευρά.
Όταν βάζαμε την κόλλα δεν σκεφτήκαμε ότι θα συναντούσαμε πρόβλημα, επομένως καταλαβαίνετε για τι ποσότητα κόλλας αναφέρομαι. Προσπαθούσαμε απεγνωσμένα διαδοχικά 4 με 5 άτομα να αφαιρέσουμε την κόλλα, άλλα ήταν όλα μάταια. Κτυπούσαμε με σφυρί μήπως βοηθούσαμε με αυτόν τον τρόπο να ξεκολλήσουν τα στοιχεία, αλλά αυτό ήταν αδύνατο.
Όταν ξεκινήσαμε την εργασία ήταν δώδεκα και έφτασε η ώρα τέσσερις παρά τέταρτο.
Πραγματικά είχαμε φτάσει στα όριά μας. Εν τω μεταξύ η αδελφή, καθώς μας έβλεπε να προσπαθούμε, κατάλαβα ότι είχε απογοητευτεί καθώς δεν έβλεπε τις προσπάθειές μας να καταλήγουν κάπου.
Εξάλλου τα μάρμαρα άρχισαν να καταστρέφονται από την προσπάθειά μας να τα
ξεκολλήσομε. Γι’ αυτό η αδελφή είπε «Αν είναι θέλημα Θεού να μείνει έτσι, ας μείνει» και τότε της απαντώ: «Αδελφή θα μας κοροϊδεύουν».
Δεν γινόταν να το αφήσουμε έτσι. Τα μάρμαρα ήταν ειδική παραγγελία από την Ελλάδα και δεν μπορούσαμε να τα αντικαταστήσουμε, καθώς έκτος από το κόστος, δεν είχε ούτε χρόνο να περιμένει.
Έφυγε τότε πολύ απογοητευμένη και πήγε προς το αρχονταρίκι.
Πραγματικά όλοι που ήμασταν εκεί τα είχαμε παρατήσει. Είχαμε αποδεχτεί την κατάσταση. Θα το αφήναμε ως είχε.
Τότε δεν ξέρω πως και γιατί και πού είχα γυρίσει το βλέμμα μου, ξαφνικά όταν ξαναγύρισα προς την προσκομιδή, η κολώνα ήταν στη θέση της.
Ακόμα δεν το πιστεύω. Ούτε έγερνε, ούτε στραβή ήταν, ούτε μετακινόταν, ούτε ξεκόλλητη ήταν.
Και είδα τότε την αδελφή να βγαίνει από το αρχονταρίκι και της λέω: «Αδελφή, ίσιωσε! Τι έκανες»; και μου απαντά: «Άντε τώρα με κοροϊδεύεις»; Και εγώ τής απαντώ: «Όχι αδελφή, έλα να δεις».
Πραγματικά τότε παρατήρησε ότι η κολώνα ήταν ορθά τοποθετημένη.
Ακόμα και σήμερα πού περιγράφω αυτό το γεγονός με διακατέχει μια χαρά για να μοιραστώ μαζί σας το τι ζήσαμε εκείνη τη μέρα.
Ήταν πραγματικά κάτι απίστευτο.
Χαίρομαι που ήμουν και εγώ εκεί όταν ανέβηκε, γιατί η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ δύσπιστος στα θαύματα και δεν υπήρχε καμία περίπτωση, ούτε μία στο εκατομμύριο, να το πιστέψω, καθώς θα έψαχνα δικαιολογίες για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει και να είχε ως αποτέλεσμα να ισιώσουν τα μάρμαρα.
Ό,τι δεν μπορέσαμε να κάνομε πέντε άνδρες μέσα σε τέσσερις σχεδόν ώρες, το έκανε η Άγια σε ένα λεπτό, γιατί φεύγοντας η αδελφή πήγε και παρακάλεσε την Άγια να διορθώσει το μάρμαρο και εισακούστηκε βγάζοντάς μας από το αδιέξοδο.
Από το βιβλίο Ιερόν Ησυχαστήριο Αγίας Μαρίνας Αμιρούς 2021.
Πηγή: Pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)