Γερόντισσα Γαβριηλία: Μιαν άλλη φορά θυμάμαι, ήμουν σ’ ένα Μοναστήρι (σημ. της Βηθανίας) και μου είχαν αναθέσει την θεραπεία και την φροντίδα μιας άρρωστης Γερόντισσας.
Η Γερόντισσα αυτή, ήταν πάρα πολύ ιδιότροπη η καημένη. Είπα λοιπόν πάλι στον εαυτό μου: όλα σ’ αυτόν τον κόσμο, ή ο Θεός τα θέλει, ή ο Θεός τα επιτρέπει.
Για μένα δηλαδή, όλα εκείνα που με κάνουν χαρούμενη, τα θέλει. Γιατί ο Θεός είναι Πανάγαθος και Καλός.
Αλλά, επειδή είναι Πανάγαθος και Καλός, επιτρέπει και άλλα που μου χρειάζονται εμένα για την τελειοποίηση της ψυχής μου, που είναι μεν φοβερά δυσάρεστα σε μένα, αλλά… εάν δεν «χτυπηθεί» το κάρβουνο, γίνεται διαμάντι; Όχι.
Λοιπόν, έτσι κι εγώ ανέλαβα την φροντίδα αυτής της άρρωστης.
Εκείνη με τυραννούσε σε πολλά, θα έλεγε κανείς, εγώ όμως δεν αισθανόμουν τις τυραννίες γιατί έκανα προσευχή εσωτερική και ήμουν χαρούμενη με την ιδέα ότι κι αυτή είχε μέσα της τον Χριστό, τον Οποίον μπορεί να μην τον αισθανόταν, αλλά εγώ τον έβλεπα μέσα της.
Οι άλλες Μοναχές μου κάνανε φρικτά παράπονα: «Τι θα γίνει! Ήρθες εδώ για να την κάνεις να χάσει την ψυχή της; Όλο μάλιστα, μάλιστα, μάλιστα! Αυτή, κάθε μέρα γίνεται και χειρότερη. Αν φύγεις, εμείς τι θα γίνουμε»;
Έρχεται η ώρα της Εξομολογήσεως…
Κι εγώ είχα ένα μεγάλο ερωτηματικό και λέω στον Πνευματικό: «Πέστε μου Πάτερ, έτσι και έτσι και έτσι… Ποιος έχει δίκιο; Εγώ που λέω ναι σε όλα της, η οι Αδελφές που μου λένε να φερθώ αλλιώς, γιατί θα κολασθεί»;
Μου λέει: «Το δεύτερο είναι δευτερεύον. Ο κάθε άνθρωπος κοιτάζει την Σωτηρία της ψυχής του. Αλλά, επειδή είναι δύσκολο να φθάσουμε στον βαθμό να ανεχώμεθα τα πάντα, γι’ αυτό, ό,τι κάνουμε, λέμε ότι το κάνουμε για να σώσουμε την ψυχή του άλλου. Εσύ προσπάθησε να συνεχίσεις το ναι, που της λες σε όλα, και ο Θεός θα την φωτίσει».
Και πράγματι, μέσα σ’ ένα χρόνο και τρεις μήνες, η ιδία μου έλεγε: «Παρακαλώ… Ευχαριστώ… Μήπως σε κούρασα;… Πήγαινε παιδί μου να κοιμηθείς»…
Το περίεργο είναι ότι με όλες τις άλλες, έκανε περισσότερες τώρα ιδιοτροπίες από ό,τι πριν. Γιατί φαίνεται, έπρεπε κάπου να ξεσπάσει!
Χ. Τι δύσκολα που είναι καμιά φορά τα μαθήματα…
Γερόντισσα Γαβριηλία: Δεν πρέπει να ξεχνάτε το εξής. Όσο προχωράτε στην πνευματική ζωή, τόσο θα βλέπετε να έρχονται οι ατελείς. Για να σας κάνουν ακόμα πιο τέλειους. Είναι Απεσταλμένοι του Θεού.
Έτσι θα τους υποδεχθείτε, γιατί ο καθένας τους έρχεται εν Ονόματι Του. Άλλος για να σας διαπαιδαγωγήσει.
Άλλος για να σας αγαπήσει.
Άλλος για να σας παρηγορήσει.
Άλλος για να σας πειράξει.
Εφόσον ΟΛΑ γίνονται, είτε από παραχώρηση, είτε επειδή έτσι το θέλει ο Κύριος…
Όταν το δεις αυτό, γίνεται τόσο ενδιαφέρουσα η ζωή!
Και προχωράς κοιτάζοντας κάθε στιγμή πότε θα γίνει το Θαύμα, πότε θα γίνει η Συνάντησις, πότε θα γίνει το Μοίρασμα, πότε θα γίνουν όλα… τα πάντα!
Γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992)
Από το βιβλίο «Γερόντισσα Γαβριηλία, Η ασκητική της αγάπης», των εκδόσεων Πορφύρα.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Πηγή: pemptousia.gr