Ή παντοδύναμη μετάνοια είναι ένα θείο καταφύγιο, ένα θεραπευτήριο του Θεού. Με τη μετάνοια διορθώνεται κάθε αμαρτία. Κάθε τραύμα καί κάθε αδυναμία, με τη μετάνοια θεραπεύεται. Τα χέρια του ουράνιου Πατέρα εΐναι ορθάνοιχτα για τους ασώτους γιους πού προστρέχουν στην αγκαλιά Του. Ό Χρίστος πού κατέβηκε στη γη για τους αμαρτωλούς κι όχι για τους δίκαιους, κατοικεί μέχρι σήμερα ανάμεσα στους ανθρώπους είναι μαζί μας αόρατα μεν, αλλά ουσιαστικά, δυναμικά. Απεργάζεται μεγάλα θαύματα καί κάνει πολλές θεραπείες, Καί σύμφωνα με τη θεία επαγγελία Του, θα είναι μαζί μας ως τη συντέλεια των αιώνων. Μέχρι σήμερα ή φωνή Του ακούγεται. Μέχρι σήμερα αντηχούν τα θεία λόγια Του πού εΐπε κάποτε στην αμαρτωλή γυναίκα. “Ολοι την είχαν καταδικάσει. Μα κι ή ίδια εΐχε καταδικάσει τον εαυτό της με τη σιωπή της. Εκείνος όμως της είπε: «Ουδέ εγώ σε κατακρίνω πορεύου καί από του νυν μηκέτι άμάρτανε» (Ίωάν.η’ 11).”Ετσι παρέχεται ή άφεση των αμαρτιών. Με θέρμη κι αγάπη ψυχής.
Ποιος μπορεί να κρίνει τις πράξεις του Θεού;”Αν ό νους του ανθρώπου μπορούσε να παρατηρεί τα έργα του Θεού, αυτό από μόνο του θα ‘ταν αρκετό να τον κάνει ικανό να εμβαθύνει στη θεωρία των έργων του Θεού, να τα θαυμάζει καί να τα δοξάζει. Τέτοια θαυμαστή πράξη του Θεού είναι και ή κλήση προς τη μοναχική ζωή. Ανάμεσα σε κείνους που ζουν στον κόσμο καί προετοιμάζονται για τέτοια αγία ζωή, κάποιοι καλούνται από το Θεό με τη μοναχική κλήση. “Αλλοι καλούνται σ’ αυτήν από τους δρόμους και τα σταυροδρόμια, από το σκοτάδι και την άβυσσο της ανομίας. Άπ’ οπού κι αν κλήθηκες, κάνε υπακοή σ’ Εκείνον πού σε κάλεσε, πορεύου προς τη φωνή πού σε καλεί. Ευλογημένοι εΐναι οι άνθρωποι πού κλήθηκαν από τον Κύριο, πού ακολουθούν τον Κύριο! Κι αν ακόμα στην πορεία του προς τον Κύριο σκοντάψει σε κάποια αμαρτία πού εμποδίζει την ευλογημένη πρόοδο του, ό άνθρωπος πρέπει ν’ αγωνιστεί με αντρεία, να μείνει σταθερός «μέχρις αίματος» για ν’ αρπάξει τη νίκη καί να συναριθμηθεί με τους πατριάρχες, τους προφήτες, τους αποστόλους, τους μάρτυρες, τους όμολογητές κι όλους τους αγίους πού κληρονόμησαν τον ουρανό μέσα από πολλές δοκιμασίες ή καί μαρτύριο.
“Αν κάποιος πρόδωσε την πίστη του στο Θεό με την πτώση του στην αμαρτία, ας την αποκαταστήσει. “Ας αποδείξει ξανά την πίστη του με τον αγώνα του εναντίον της αμαρτίας. Να την αποδείξει με τη νίκη του, με την αποτίναξη των δεσμών του. Να πετάξει τίς αλυσίδες πού τον κρατούν δέσμιο της αμαρτίας, πού κρατούν τους αιχμάλωτους της αμαρτίας σε κατάσταση δουλείας. Ή σωματική δύναμη είναι ανίσχυρη εναντίον της αμαρτίας· ή δύναμη της λογικής είναι ασήμαντη. Μεγάλη όμως είναι ή δύναμη της πίστης. Ή πίστη είναι ή ασπίδα της νίκης. “Οταν νιώθεις πώς ή δύναμη της αμαρτίας σου επιτίθεται, μην μπαίνεις σε συζήτηση καί διαπραγματεύσεις με τους αντιπάλους σου. “Ανοιξε αμέσως πυρ έναντίον τους, χτύπα τους με κεραυνούς, κάψε τους με ουράνιες αστραπές. Ή φωτιά αύτη, οι κεραυνοί κι οί αστραπές, είναι ή προσευχή σου. Τρέξε στο κελλί σου, πέσε μπροστά στις εικόνες καί ζήτησε τη βοήθεια των αγίων κατά της αμαρτίας. Επιδίωξε τη νίκη σου εναντίον τους. Καί τα δύο αυτά (πίστη καί προσευχή) θα σου δοθούν «άνωθεν». Μια εικόνα του αγώνα εναντίον της αμαρτίας έχουμε από τους αγίους ασκητές, από τη μεγάλη άσκήτρια Μαρία την Αιγύπτια. Να διαβάσεις το βίο της.
«Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε καί όντως αναπληρώσατε τον νόμον τον Χρίστου» (Γαλ. στ’ 2), λέει ό απόστολος. Ό ϊδιος ό Θεάνθρωπος φαίνεται ατελής μπροστά σε κείνους πού τολμούν να κρίνουν. Οί άγιοι πατέρες συμβουλεύουν τους μοναχούς να μνημονεύουν τίς αρετές των γερόντων τους, να θυμούνται συχνά τίς θεάρεστες πράξεις τους καί να μην προσέχουν τίς αδυναμίες καί ατέλειες τους. Αυτές είναι μικρά καρφάκια μπροστά στα δικά μας δοκάρια. Με αληθινή μετάνοια καί γνήσια ταπείνωση, αρετές πού δε φαίνονται από τους άλλους, να συμφιλιώσεις την ψυχή σου με το Θεό καί με τον πλησίον σου.
Ειρήνη ύμίν! Μην κρίνεις υπερβολικά αυστηρά τον εαυτό σου. Ανάθεσε τον, καθώς καί τίς προηγούμενες μα καί τίς μελλοντικές πράξεις σου, στην άβυσσο του ελέους του Θεοϋ. Να ‘σαι πάντα έτοιμη για τον αγώνα σου εναντίον της αμαρτίας. Να ‘σαι οπλισμένη με θάρρος καί υπομονή. Εύχομαι ό Κύριος να ‘ναι πάντα μαζί σου!
Από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριντσιανίνωφ «Το ποτήριο του Χριστού»