9. Οι άνθρωποι αγαπιώνται μεταξύ τους διά τις πέντε ακόλουθες αιτίες, που άλλες είναι προς τιμή και άλλες μεμπτές.
Δηλαδή αγαπιώνται ή διά την αγάπη του Θεού, όπως συμβαίνει ο ενάρετoς να αγαπάει όλους τους ανθρώπους, αλλά και ο μη ενάρετος να αγαπάει τον ενάρετον.
Ή από φυσικό φίλτρον, όπως γίνεται με τους γονείς προς τα τέκνα και αντιστρόφως.
Ή από κενοδοξία, καθ’ ην ο δοξαζόμενος αγαπάει τον δοξάζοντα.
Ή πάλιν από φιλαργυρία, που ο φιλάργυρος αγαπάει των πλούσιο γιατί του δίνει χρήματα.
Ή τέλος, από φιληδονία, καθ’ ην ο φιλήδονος αγαπάει το πρόσωπον εκείνο, που του ικανοποιεί το πάθος της γαστριμαργίας και της ακολασίας.
Και η μεν πρώτη είναι επαινετή. Η δε δεύτερη, ως φυσική, ούτε επαινετή, ούτε κατηγορημένη. Οι άλλες όμως τρεις είναι άθλιες ως εμπαθείς.
10. Εάν κάποιους μεν ανθρώπους μισείς, άλλους δε δεν αγαπάς, αλλ’ ούτε μισείς, άλλους δε αγαπάς, αλλά μέτρια, άλλους πάλι αγαπάς υπερβολικά, γνώριζε από αυτή την ανισότητα της αγάπης, ότι ευρίσκεσαι μακρυά από την τελεία αγάπη, η οποία θέλει να αγαπήσεις εξ ίσου όλους τους ανθρώπους.
11.Ο Προφήτης Δαβίδ λέγει «έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν». Δηλαδή πολέμησε εχθρούς για να ελαττώσεις τα πάθη. Κατόπιν πρόσεχε για να μη αυξηθούν. Και ύστερα πάλι πολέμησε για να αποκτήσεις τις αρετές. Και εν συνεχεία να είσαι σε εγρήγορση για να τις διαφυλάξεις. Και τούτο φαίνεται να σημαίνει το Γραφικόν, «έργάζεσθαι και φυλάσσειν» (Γεν. β’, 15) .
Αποσπάσματα από Την «Δεύτερη Εκατοντάδα Περίς Αγάπης», Του Αγίου Μαξίμου Του Ομολογητή Από Το Βιβλίο Του, Τα «400 Κεφάλαια Περί Αγάπης Και Ερμηνεία Του Πάτερ Ημών», Των Εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη. Μετάφραση, Εισαγωγή, Σχόλια Μοναχού Θεοκλητού Διονυσιάτου.