Θυμάμαι, παιδάκι που ‘μουνα στο χωριό, πέρασε από κει ένας Αγιορείτης.
Τι μεγάλη ευλογία και τ’ Άγιον ‘Όρος κι όλα τα μοναστήρια, κι όχι μόνο! Και λέω:
~«Γέροντα, όταν προσεύχεσθε, πώς αισθάνεσθε;»
Είχα, έτσι, την περιέργεια, σαν παιδάκι.
Μου λέει: «Να σου πω, παιδί μου. Όταν προσεύχομαι κι όταν λέω την ευχή, αισθάνομαι ένα μυστικό Ιορδάνη, να διαπερνάει την ψυχή μου. Ιορδάνης χαράς. Ιορδάνης αφέσεως. Μία άνοιξη. Γίνομαι σαν αγγελούδι. Αποκτάω φτερά. Ανεβαίνω ψηλά. Νοιώθω ευτυχισμένος!»
Αρχιμ. π. Ανανίας Κουστένης