Μερικοί για να μην φοβηθούν στον θάνατο ενισχύονται με κάποια αποκάλυψη. Αντώνιος, Μέρουλος και Ιωάννης οι μοναχοί.
Μερικές φορές πάλι ο Παντοδύναμος θεός ενισχύει από πριν τον λογισμό μερικών, που φοβούνται, με κάποιες αποκαλύψεις, ούτως ώστε να μην φοβηθούν καθόλου στον θάνατο. Ζούσε μαζί μου στο μοναστήρι ένας αδελφός ονόματι Αντώνιος, ο οποίος με πολλά καθημερινά δάκρυα λαχταρούσε τις χαρές της ουράνιας πατρίδας.
Εντρυφούσε στα ιερά λόγια με κάθε σπουδή και με μεγάλη ζέση και πόθο, ψάχνοντας σε αυτά όχι λέξεις γνώσεως, αλλά κλαυθμό κατάνυξης, ούτως ώστε με αυτά να ανανήψει ο νους του και να φλογισθεί, και εγκαταλείποντας τα επίγεια να πετάξει δια θεωρίας στην περιοχή της ουράνιας πατρίδας.
Σε αυτόν λέχθηκε σε νυκτερινή όραση: «Ετοιμάσου να ταξιδέψεις, γιατί το πρόσταξε ο Κύριος». Εκείνος έλεγε πως δεν είχε χρήματα για τα έξοδα της αποδημίας, κι αμέσως άκουσε την απάντηση: «Εάν πρόκειται για τις αμαρτίες σου, συγχωρήθηκαν».
Όταν το άκουσε αυτό την πρώτη φορά, πάλι έτρεμε ακόμα από μεγάλο φόβο. Έτσι την άλλη νύχτα πάλι χρηματίσθηκε με τα ίδια λόγια. Λοιπόν, μετά από πέντε ημέρες προσβλήθηκε από πυρετό και, ενώ όλοι οι αδελφοί έκλαιγαν και προσεύχονταν, εκοιμήθη.
Ένας άλλος πάλι αδελφός στο ίδιο μοναστήρι λεγόταν Μέρουλος, αφοσιωμένος απόλυτα στα δάκρυα και τις ελεημοσύνες. Συνήθως η ψαλμωδία δεν σταματούσε από το στόμα του σχεδόν καμιά φορά, εκτός από όταν έδινε τροφή στο σώμα του, ή λίγο ύπνο στα μέλη του.
Σε αυτόν εμφανίσθηκε σε νυκτερινή όραση, πως ένα στεφάνι από λευκά άνθη κατέβαινε από τον ουρανό πάνω στο κεφάλι του1. Σύντομα τον κατέλαβε σωματική ασθένεια και εκοιμήθη με πολλή σιγουριά στην ψυχή του και ιλαρότητα.
Κοντά σε αυτού το μνήμα μετά από δεκατέσσερα χρόνια, θέλησε ο Πέτρος2, ο οποίος προΐσταται τώρα της μονής, να φτιάξει τάφο για τον εαυτό του. Τότε, όπως διαβεβαιώνει, τόση ευωδία γλυκύτητας ανέβρυσε από εκείνον τον τάφο του, σαν ήταν εκεί συγκεντρωμένα τα αρώματα όλων των ανθέων. Από αυτό το γεγονός κατέστη πασιφανές, πόσο αλήθεια ήταν αυτό που είδε στη νυκτερινή οπτασία.
1. Martinus: αναφέρεται στο Ρωμαϊκό εορτολόγιο στις 24 Οκτωβρίου.
2. Marsicus και Μασσικός, όρος στα όρια Λατίου και Καμπανίας, κοντά στο Τυρρηνικό πέλαγος, μεταξύ των ποταμών Βολτούρνου και Λείριος.
Συνεχίζεται
Απόσπασμα από το βιβλίο, Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, «Βίοι αγνώστων ασκητών», έκδοση Ιεράς Καλύβης αγίων Αποστόλων – «Πατριάρχου». Εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις, Ιερομονάχου Ιωάννου.
Πηγή: pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)