Η ευλογία πάντα προηγείται του δελεασμού, προειδοποιώντας και λέγοντας: «Να είσαι έτοιμος και να κλείσεις τις πόρτες σου».
Όταν βλέπεις στην καρδιά σου παρηγοριά, στο μυαλό σου φωτισμό , να είσαι έτοιμος. Μη λες: «Μου δόθηκε η ηρεμία», αλλά, οπλίζοντας με τα όπλα σου, τα δάκρυα, τη νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή, βάλε φρουρούς στα αισθήματά σου για να προστατεύουν τη σκέψη.
Πώς αρχίζει άραγε η μάχη; Από τα δαιμόνια; Από τους ανθρώπους; Ή από τη δική σου φύση; Μην κλείσεις τα μάτια σου έως η σάλπιγγα προαναγγείλει τη μάχη. Και όταν γίνει η μάχη, θα σου γίνουν εμφανείς ο άθλος σου και η νίκη σου.
Τότε βεβαίως πρέπει να φοβηθείς, όταν λειτουργεί η ευλογία μέσα σου. Όταν βλέπεις ότι από παντού σε πνίγουν οι δελεασμοί και οι θλίψεις, τότε να χαρείς. Μην στεναχωριέσαι, μην διαμαρτύρεσαι , μην απελπίζεσαι. Να ενθαρρύνεις τον εαυτό σου, αφού σου έρχονται η χαρά και η παρηγοριά.
Να λες: «Να ενθαρρυνθείς, ψυχή μου. Είναι μόνο δελεασμός, δοκιμασία, θλίψη, και μετά θα έχεις για πολύ καιρό την ειρήνη τη χαρά και την ευλογία». Να λες: «Ευχαριστώ, Χριστέ μου, ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με. οἰκτείρησόν με καὶ εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου» (Ψαλμ. 4, 2, Ψαλμ. 117, 18, Ψαλμ. 65, 12).
Και το μπαστούνι είναι υπεράσπιση από κάθε πάθος. Το φοβούνται τα διαμόνια και τρέμουν βλέποντας ότι ο άνθρωπος βασανίζει και τιμωρεί τον εαυτό του ως μάρτυρας χάρη στην αγάπη του Χριστού.
Ιωσήφ Ησυχαστής