«Να συνεχίσετε να προσεύχεστε! Να προσεύχεστε κι ας μην καταλαβαίνετε αυτά που διαβάζετε! Καταλαβαίνει ο διάβολος ότι προσεύχεστε και φεύγει…».
Κάποιο από τα βράδια που πήγαινε ο Όσιος Ιάκωβος στο ασκητήριο του Οσίου Δαβίδ (χωρίς κανείς από τους Πατέρες να τον παίρνει είδηση, κι ένα αστεράκι -το άκτιστο φως ήταν- τον οδηγούσε για να φτάσει στη σπηλιά να προσευχηθεί τη νύχτα, δεόμενος για τη σωτηρία όλου του κόσμου και την δική του), εκεί πάλι ο δαίμονας για να τον αποτρέψει από την προσευχή, του εμφανίσθηκε με την μορφή χιλιάδων σκορπιών.
Σαν τσαμπιά κρέμονταν από τους βράχους οι σκορπιοί. Στην αρχή φοβήθηκε, αλλά μετά κατάλαβε ότι πρόκειται περί σατανικής ενεργείας. Έκανε τον σταυρό του, χάραξε έναν κύκλο γύρω από τον ίδιο και έδωσε εντολή: «να μην περάσετε από τον κύκλο αυτό, από την γραμμή αυτή» και επέμενε στην προσευχή και οι δαίμονες εξαφανίσθηκαν.
Γιατί, όπως έλεγε, ο διάβολος πολύ φοβάται την προσευχή και όταν εμείς δείξουμε επιμονή και υπομονή, εκείνος φεύγει.
Πολλές φορές έρχεται στο μυαλό μας την ώρα που προσευχόμαστε, με σκοπό να μας αποτρέψει από την προσευχή κι εμείς τα παρατάμε.
Όχι, έλεγε, να συνεχίσετε κι ας μην καταλαβαίνετε αυτά που διαβάζετε, καταλαβαίνει ο διάβολος ότι προσεύχεστε και φεύγει…».
(Απόσπασμα από ομιλία του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Γέροντος Γαβριήλ, στην Λάρισα την 6-4-2014, για τους μακαριστούς Αγίους προκατόχους του, Όσιο Ιάκωβο και άγιο Γέροντα Κύριλλο).