Εκείσε δε εις Βενετίαν ευρισκομένου του αυτού Μαλαξού*, μία ορθόδοξος ευγενής και φρονίμη γυνή, Μαρία ονόματι, έγινε πνευματικόν τέκνον αυτού· αύτη είχεν έγγονον ασθενή πάσχοντα από δυσεντερίαν τον οποίον οι εκείσε ιατροί να βοηθήσουν δεν εδύναντο· όθεν ζητήσασα παρ’ αυτού απόπλυμα του Μαρτυρικού λειψάνου [του Νεομάρτυρα αγίου Ιωάννη (†1526) μέρος του οποίου είχε ο Ιερέας Νικόλαος Μαλαξός] και ποτίσασα με αυτό τον ασθενή, υγιή αποκατέστησε.
Τούτο το θαύμα βλέποντες όλοι οι άνθρωποι του οίκου της, εις όλους τους επτά χρόνους, οπού διέτριψεν εις Βενετίαν ο Μαλαξός, εις πάσαν αυτών ασθένειαν δεν εμεταχειρίζοντο ιατρούς, αλλά προστρέχοντες εις το Άγιον λείψανον, την ιατρείαν ελάμβανον.
Ομοίως, η ανωτέρω θεοφιλής γυνή, είχεν ένα συγγενή καλώτατον άνθρωπον, όστις από τι συμβεβηκός αιφνίδιον, εστερήθη το φως των οφθαλμών του και έμεινεν ολότυφλος, ώστε οπού εμεταχειρίζετο και χειραγωγούς εις την οδόν· εδόθη λοιπόν εις διαφόρους ιατρούς και πολλά ιατρικά εμεταχειρίσθη, αλλά καμμίαν ωφέλειαν εις το πάθος δεν έλαβεν όθεν ευρίσκετο εις μεγάλην θλίψιν και απορίαν ο δυστυχής διά την τοιαύτην του συμφοράν· έτυχε δε να υπάγη εις επίσκεψίν του και η συγγενής του εκείνη και φιλομάρτυς γυνή, και εν τω μεταξύ λόγου παρεμπεσόντος [όταν έγινε θέμα εν τη ρύμη του λόγου], άρχισεν εκείνη και εδιηγήθη λεπτομερώς τα θαύματα οπού ετέλεσε το μαρτυρικόν λείψανον, και παρακινεί και τον ασθενή να προστρέξη μετά πίστεως εις τον Άγιον και να ζητήση την παρ’ αυτού βοήθειαν· όστις υπακούσας, και πορευθείς, εις την εν Βενετία Εκκλησίαν των ορθοδόξων του Αγίου Γεωργίου, οπού πλησίον και ο ευλαβέστατος Νικόλαος Μαλαξος είχε την κατοικίαν, εζήτησε μετά πίστεως την παρά του Αγίου αντίληψιν.
Ο δε Μαλαξός βλέπων την πίστιν αυτού, εποίησε συνήθως παράκλησιν και βάψας το Μαρτυρικόν λείψανον εις το αγίασμα, έδωκεν αυτό εις τον τυφλόν και το έπιε· και ω του θαύματος! έως οπού να υπάγη εις τον οίκον του, ανέλαβε το φως των οφθαλμών του, και έβλεπε καθαρώτερον από το πρώτον.
Τούτο το θαύμα ήκουσαν πολλοί μεγιστάνες της Βενετίας, και προς τούτοις ο τότε ευρισκόμενος εκεί πρέσβυς του βασιλέως της Ισπανίας, ονομαζόμενος Δονδιέδος, ο οποίος κατ’ εκείνας τας ημέρας ησθένησε, με το να εψυχράνθησαν και επάγωσαν, ωσάν χιών, τα ποδάριά του και επρήσθησαν τόσον, οπού τον έκαμαν να μείνη ακίνητος, χωρίς να αισθάνεται καμμίαν θερμότητα.
Εμεταχειρίσθη όλους τους εξαιρέτους ιατρούς, αλλά καμμίαν βοήθειαν δεν έλαβεν, αλλ᾽ ήτον ακίνητος, δοκιμάζων πόνους δριμυτάτους και ανυποφόρους.
Τέλος πάντων απελπισθείς από τους ιατρούς, καταφεύγει εις το Άγιον λείψανον, και καλέσας τον ιερόν πρωτοπαπάν, (επειδή δεν εδύνετο να υπάγη εις αυτόν) ζητεί μετά πίστεως την παρά του Μάρτυρος βοήθειαν, ειπών και το ευαγγελικόν εκείνο «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μοι τη απιστία»· ο δε, την πίστιν αυτού θεασάμενος, ποιήσας Παράκλησιν, έδωκεν εις αυτόν να πίη το του ιερού λειψά νου απόνιμμα· και κατ’ αυτήν την ώραν οι πόδες αυτού, ωσεί ελάφου και τηρτίσθησαν, και ο πρώην ακίνητος, έτρεχεν αναβαίνων των βασιλικών παλατίων τας υψηλάς σκάλας.
Ο Νεομάρτυρας, άγιος Ιωάννης ο εξ Ιωαννίνων ήταν ράφτης και μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη. Τιμάται στις 18 Απριλίου.
* Λόγιος κληρικός του 16ου αιώνα από το Ναύπλιο με το οφφίκιο του πρωτοπαπά ο οποίος κατέφυγε ως πρόσφυγας στην Βενετία μετά την κατάληψη της πατρίδας του από τους Τούρκους.
Από το «Νέο Μαρτυρολόγιο» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη όπως αναδημοσιεύεται στον «Συναξαριστή Νεομαρτύρων» των εκδόσεων Ορθοδόξου Κυψέλης.
Πηγή: pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)