Μετά το γάμο της η Πελαγία Ιβάνοβνα ταξίδεψε με τον άντρα της και τη μητέρα της στο ερημητήριο του Σάρωφ, στον πατέρα Σεραφείμ. Ο Άγιος εκείνη την εποχή ασκήτευε εκεί κι ήταν γνωστός σε όλους για την άγια ζωή του και το προορατικό του χάρισμα.
Ο θεοφόρος Γέροντας τους υποδέχτηκε με αγάπη. Ευλόγησε το σύζυγο και τη μητέρα της και τους έστειλε στο αρχονταρίκι. Την Πελαγία Ιβάνοβνα την οδήγησε στο κελλί του κι είχε μαζί της μια αρκετά μακρά συνομιλία1.
Το τι είπαν, έμεινε μυστικό μεταξύ τους.
Ο άντρας της στο μεταξύ την περίμενε στο αρχονταρίκι [στον ξενώνα της μονής] όλο αυτό το διάστημα. Όταν είδε πως η ώρα περνούσε κι έπρεπε να φύγουν κι η γυναίκα του αργούσε, εξαντλήθηκε η υπομονή του, αγρίεψε και πήγε μαζί με τη μητέρα της να την βρουν.
Έφτασαν στο κελλί του π. Σεραφείμ και είδαν το Γέροντα να οδηγεί την Πελαγία Ιβάνοβνα έξω από το κελλί του κρατώντας την από το χέρι.
Εκεί της έκανε εδαφιαία μετάνοια και της είπε:
– Πήγαινε στο μοναστήρι μου2, μάτιουσκα3. Πήγαινε, μη χρονοτριβείς. Να φροντίζεις τα ορφανά μου. Πολλοί θα σωθούν από σένα, θα γίνεις ένα αστέρι στον κόσμο. Α, κάτι ξέχασα, πρόσθεσε ο Γέροντας. Αυτό το κομποσχοίνι είναι για σένα. Παρ’ το, μάτιουσκα, παρ’ το.
Ο Ιβάν Ταμπόφτσεφ4, που ήταν συγκελλιώτης του γέροντα Σεραφείμ του Σάρωφ, ήταν μπροστά σ’ αυτό το περιστατικό.
Αναφέρει πως, αφού έφυγε η Πελαγία Ιβάνοβνα, ο Γέροντας τον πλησίασε, ακούμπησε τα χέρια του στους ώμους του και είπε :
– Πάτερ Ιβάν, πίστεψέ το· η γυναίκα αυτή που είδες θα γίνει ένα μεγάλο αστέρι, που θα φωτίσει όλο τον κόσμο.
Ο Σεργκέι Βασίλιεβιτς, που ήταν ήδη εξαγριωμένος με όσα είχαν γίνει, άκουσε τα παράξενα λόγια του Γέροντα, είδε το κομποσχοίνι στα χέρια της γυναίκας του κι είπε χλευαστικά στην πεθερά του:
– Δεν είναι καλός ο Σεραφείμ! Δες πόσο άγιος είναι! Δεν περιγράφεται. Πού είναι η διορατικότητά του; Είναι στα καλά του; Τι είν’ αυτά τα πράγματα; Ανύπαντρη είναι και της δίνει κομποσχοίνια και την στέλνει στο Ντιβέγεβο;
1. Σύμφωνα με την Άννα Γερασίμοβνα η συνομιλία κράτησε έξι ώρες.
2. Στο Ντιβέγεβο.
3. Μάτιουσκα= μητερούλα.
4. Ο Ταμπόφτσεφ αργότερα έγινε ιερομόναχος στο μοναστήρι των σπηλαίων του Νίζγκοροντ και μετά ηγούμενος στο μοναστήρι του άγιου Παύλου της Ομπνόρα. Τέλειωσε τη ζωή του στο μοναστήρι Βυσοκογκόρσκ του Αρζαμά ως μεγαλόσχημος μοναχός με το όνομα Σεραφείμ.
Από το βιβλίο, «Οσία Πελαγία Ιβάνοβνα, Η διά Χριστόν σαλή», μετάφραση-επιμέλεια Πέτρου Μπότση, Αθήνα.
Πηγή: pemptousia.gr/ Eπιμέλεια, Στέλιος Κούκος