Όσιος Σάββας ο εν Καλύμνω: Ο διχασμός είναι το χειρότερο απ’ όλα!
Διά το ημερολόγιον μου είπε μια μέρα.
«Μαρία, λυπάμαι πολύ που διχάζεται εδώ ο κόσμος. Έπρεπε να ακούσουμε την εκκλησία. Με το νέο πάμε. Να ακούσουμε την εκκλησία. Με το νέο να πάμε. Με την εκκλησία. Άλλωστε δεν είναι και σπουδαία, δεν είναι και δογματικά στην μέση. Ε, 13 ημέρες. Να υπακούσωμε. Ο διχασμός είναι το χειρότερο απ’ όλα. Ο διχασμός. Η ηγουμένη πίσω είναι με το παλαιό (σ. σ. εννοεί την Ιεράν Μονήν της αγίας Αικατερίνης.)
Θέλεις Μαρία να πάμε, να με ακολουθήσης;»
Λέω: «Γέροντα εγώ είμαι μια κοσμική, δεν είναι εμένα η δουλειά μου».
«Ε, ναι και τρεις, και τρεις, θαρθή και η γερόντισσα».
Λέω: «Άκουσέ με γέροντα. Μην πας θα πικρανθής».
«Όχι, λέει, να πάω να της μιλήσω με το καλό. Δεν θα της επιβληθώ. Να της μιλήσω ότι να μη γίνη ο διχασμός αυτός. Η συμφωνία, η συμφωνία. Όλοι μαζί».
Λέγω: «Δεν έρχομαι, γέροντά μου. Είναι η πρώτη φορά που θα σε παρακούσω».
«Ε, καλά. Ε, καλά, να μην έλθης».
Πήγαν με την γερόντισσα. Την Θέκλα. Πήγαν και ήρθαν.
Θλιμμένος, πολύ θλιμμένος. Φαίνεται πως τον εστεναχώρησε πολύ.
Είχε δακρύσει.
Λέγω: «Γέροντα, πήγες, γέροντα;»
«Ναι, ναι πήγα λίγο. Ε, δεν με συμπεριφέρθησαν καλά».
Ο γέροντας είχε δίκαιο, η γερόντισσα είχε δίκαιό: Ο Θεός το ξέρει.