Όσιος Σεραφείμ της Βίριτσας (1866-1949).
Άνθρωπος της προσευχής ο όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας προέτρεπε συνεχώς τους πιστούς να μην αφήνουν την προσευχή.
«Με όλη σας την καρδιά αγαπήστε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό… Στους δύσκολους καιρούς θα υπάρχει τρόπος να σωθεί κανείς. Εκείνος που θα ασκηθεί στην ευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας από τη συχνή επίκληση του ονόματος του Υιού του Θεού προς την αδιάλειπτη προσευχή, αυτός και θα σωθεί».
Την εποχή που έζησε ο γέροντας [ο συγγραφέας αναφέρεται στην σοβιετική περίοδο], οι ποιμένες της Εκκλησίας είχαν διωχθεί και εξαφανιστεί. Οι άνθρωποι δεν έβρισκαν εύκολα ιερέα για να βαπτίσει τα παιδιά τους, να τελέσει τα μυστήρια. Και πάλι ο γέροντας τόνιζε την ανάγκη της προσευχής.
«Ο Κύριος έχει τη δύναμη να αναδείξει τους εργάτες του αν εμείς το ζητήσουμε. Γι’ αυτό ας προσευχόμαστε και ας τον παρακαλούμε και τότε ακόμη και από τις πέτρες θα αναδείξει τους εκλεκτούς του».
Σε πολλά από τα πνευματικά του παιδιά συμβούλευε να επαναλαμβάνουν όσο μπορούν συχνότερα την προσευχή του οσίου Εφραίμ: «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δος· πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω. Ναι, Κύριε βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου· ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας. Αμήν».
Έλεγε ερμηνεύοντας αυτή τη θαυμάσια προσευχή: «Μέσα σ’ αυτή την προσευχή εμπεριέχεται όλη η ουσία της Ορθοδοξίας, όλο το Ευαγγέλιο. Με αυτή την προσευχή επιζητούμε από τον Κύριο τη βοήθεια Του για να αποκτήσουμε όλα τα γνωρίσματα του καινού ανθρώπου».
Για το α’ μέρος της προσευχής, που αναφέρεται στην κατάκριση, έλεγε: «Η κατάκριση είναι μία από τις μεγαλύτερες αρρώστιες της εποχής μας. Μόνον τους εαυτούς μας έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε. Ακόμη και όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας για κάποιον άνθρωπο, ήδη τον κατακρίνουμε».
Ακόμη πιο αυστηρός ήταν στο θέμα της ιεροκατηγορίας.
«Δεν μας επιτρέπεται να κρίνουμε τον κλήρο. Οι προσωπικές αδυναμίες δεν μπορούν να στερήσουν τη χάρη της χειροτονίας. Την ώρα που τελούνται τα μυστήρια ο ιερέας δεν είναι παρά ένα εργαλείο στα χέρια του Θεού. Όλα τα μυστήρια τα τελεί αόρατα ο ίδιος ο Χριστός. Όσο αμαρτωλός κι αν είναι ο ιερέας, ακόμη κι αν πρόκειται να καεί στη φωτιά της κόλασης, μόνο μέσω αυτού μπορούμε να λάβουμε την άφεση των δικών μας αμαρτιών».
Εορτάζει στις 21 Μαρτίου.
Πηγή: pemtousia.gr/ Επιμέλεια Στέλιος Κούκος
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμ. Νεκτάριου Αντωνόπουλου (νυν Μητροπολίτη Αργολίδας), ο «Στάρετς Σεραφείμ της Βύριτσα, 1866-1949», των εκδόσεων Ακρίτας.