Ο ζήλος ψιθυρίζει στον αρχάριο: “Τρέξε, μπορείς με τη μία να φτάσεις στην κορυφή”. Κάνει υπομονή ο αρχάριος στο ζήλο του, πιστεύει στις δυνάμεις του.
Παίρνει φόρα και δε φτάνει στα μισά. Και μετά απαγοητεύεται και αρχίζει να υποχωρεί ή και να κατρακυλά. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα στήριξη, καθοδήγηση, ένα μπούσουλα, να πούμε, στα πνευματικά. Ποιός να μου το δείξει;
Παρακαλούσα τον Θεό. Τα γεροντάκια μας ήταν απλά. Δεν ήξεραν πολλά πράγματα. Εάν δεν έχεις προσπαθήσει να οδηγήσεις τους άλλους, όταν δεν ξέρεις το δρόμο, και εσύ χάθηκες και εκείνοι. Αυτό γνώριζαν, αυτό μας έδειξαν. Τι να κάνω; Τι μπορούσα να κάνω;
“Υπακοή”, έλεγα. Μεγάλη δασκάλα η υπακοή. Προσευχή. Πρύτανης η προσευχή. Υπομονή. Καθηγήτρια η υπομονή.
Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Σπυρίδωνα Βασιλάκου “Έλα Φως…” Συνάντηση με τον όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, εκδόσεις Θεσβίτης