-
Επιμέλεια: Στέλιος Κούκος
Μεταβάς ποτε ο Όσιος [ο όσιος Ευθύμιος ο Νέος] εις την Θεσσαλονίκην εγένετο δεκτός με πολλήν φιλοφροσύνην από τον Αρχιερέα, ο οποίος ήτο θαυμάσιος κατά τας αρετάς και εθαύμαζε τον Όσιον δι’ όλα του τα προτερήματα.
Εβραίος δε τις συνεδέετο διά φιλίας με τον Αρχιερέα, του οποίου έκαμνεν όλας τας υπηρεσίας. Όθεν, ο Αρχιερεύς, προς ανταμοιβήν της φιλίας του, τον συνεβούλευε πάντοτε και παρεκίνει τούτον, διά πολλών νουθεσιών, να πιστεύση εις τον Χριστόν. Αλλ’ εκείνος ουδόλως επείθετο. Όσον δε χρόνον διέμεινε μετά του Αρχιερέως ο Όσιος, ο Εβραίος μετέβαινεν εκεί, κατά την συνήθειάν του, και συνεβούλευεν αυτόν ο Αρχιερεύς τα προς σωτηρίαν.
Αυτός δε όχι μόνον δεν επείθετο, αλλά και εζήτει να συνομιλήση μετ’ αυτού περί Πίστεως υπερασπίζων την θρησκείαν του με μεγάλην αυθάδειαν και εξουθενών τους λόγους του Αρχιερέως.
Ο δε Αρχιερεύς παρεκάλει τον Άγιον να καταβάλη την έπαρσιν του Εβραίου με την σοφίαν των λόγων του, αλλ’ ο Άγιος, μαθητής ων γνήσιος του πράου και ταπεινού Ιησού Χριστού, έλεγε δι’ εαυτόν, ότι είναι γη και σποδός και ότι το καθήκον τούτο αρμόζει μάλιστα εις τον Αρχιερέα και όχι εις αυτόν.
Ως δε ο Αρχιερεύς είπε προς τον Άγιον ότι, εάν δεν υπακούση εις τον λόγον του, δεν θέλει παύσει από του να τον παρακαλή, μόλις και μετά βίας επείσθη ο Άγιος και εκείνα τα οποία προέβαλεν ο Εβραίος, ευθύς ανήρεσεν όλα με αποδείξεις προφητικάς και πειστικώτατον λόγον και αυτόν μεν απεστόμωσε, την δε ένσαρκον οικονομίαν εκήρυξε λαμπρώς και εβεβαίωσεν.
Όθεν, μη υποφέρων ο Εβραίος την καταισχύνην, την οποίαν έλαβεν, ήρχισε να προφέρη λόγους βλασφήμους κατά του Χριστού.
Τότε ο Άγιος, βλέψας προς αυτόν αυστηρώς, είπε· «Να κοπή η λαλιά σου, αλιτήριε, διότι λαλείς ψεύδος και βλασφημίαν κατά του πάντων Κτίστου και Δεσπότου Χριστού».
Ευθύς δε, ω του θαύματος! ο Εβραίος έμεινεν άφωνος και πεσών εις την γην συνέστρεφε τους οφθαλμούς και το στόμα του.
Ιδόντες τότε τούτο πάντες οι εκεί ευρισκόμενοι Εβραίοι και Χριστιανοί εξεπλάγησαν και εφοβήθησαν πολύ. Προσπεσόντες δε εις τον Όσιον, παρεκάλουν αυτόν να τον λυπηθή και να τον θεραπεύση.
Ευσπλαγχνισθείς τότε αυτόν ο Όσιος, εισήκουσε την δέησίν των και σφραγίσας αυτόν με το σημείον του ζωοποιού Σταυρού, εθεράπευσεν αυτόν και υγιά κατέστησε, καθώς ήτο και πρότερον.
Τότε ο Εβραίος εκήρυττε μεγαλοφώνως, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός αληθής, Κτίστης του παντός, Κηδεμών και Κυβερνήτης πάντων των ζώντων και ευθύς εβαπτίσθη μεθ’ όλων των οικείων του.
Όχι δε μόνον αυτός, αλλά και όσοι Εβραίοι είδον το θαύμα τούτο. Ακόμη και άλλοι πολλοί Εβραίοι επίστευσαν εις τον Χριστόν. Εκείνος δε όστις ιατρεύθη, προσέφερεν εις τον Άγιον χρήματα πολλά προς ευχαριστίαν, αλλ’ ο Άγιος δεν τα εδέχθη, προστάξας τούτον να τα διανείμη εις τους πτωχούς.
Ο άγιος Ευθύμιος τιμάται στις 13 Μαΐου.
Από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Μάιος, τόμος ε’.
Άγιος Ευθύμιος, κτήτορας της Ι. Μ. Ιβήρων. Τοιχογραφία, (τέλη 18ου αι.), στον εξωνάρθηκα του Ι. Ν. Πρωτάτο στις Καρυές Αγίου Όρους. Από Άγιοι του Άθω: http://saints-of-mount-athos.blogspot.com/