(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Όταν ερχόμασταν στον Γέροντα, δεν κοινωνούσαμε πάντοτε.
Κάθε φορά που ερχόμουν τον ρωτούσα:
– Πάτερ, θα κοινωνήσω;
– Ο Θεός ξέρει, το πρωί θα σου πω αν θα κοινωνήσεις ή όχι, από τώρα δεν το ξέρω, απαντούσε.
Ο Γέροντας όταν κοινωνούσε δεν μιλούσε, όμως οποίον θα τον κοινωνούσε τον έχριε.
Κάποια φορά έμενα μ’ έχρισε και πήγα στη σειρά για να κοινωνήσω. Από πίσω μου ήταν μία γυναίκα που ο Γέροντας δεν την έχρισε, μόνο της είπε: «Πρώτα να πας να εξομολογηθείς».
Όμως εκείνη δεν τον άκουσε και ήρθε μπροστά στη θεία κοινωνία.
Τότε ο Γέροντας κοίταξε μία το άγιο Ποτήριο και μία τη γυναίκα. Εκείνη δεν έφευγε από εκεί και ο κόσμος την πήρε στην άκρη.
Μετά, αφού άφησε το άγιο Ποτήριο, της είπε:
– Τι ήθελες να πάρεις εσύ; Το άγιο Ποτήριο φωτιά έβγαζε, φωτιά ήθελες να πάρεις; Να πας να μιλήσεις με τ’ αδέλφια σου, να ταιριάσεις τα κληρονομικά σου, να εξομολογηθείς και μετά να κοινωνήσεις. Έχεις δίκαιο, αλλά πρέπει να υποκύψεις.
Η γυναίκα εκείνη έμεινε άφωνη με αυτά που άκουγε.
Ο Γέροντας έλεγε:
– Αν είσαι μαλωμένος, δεν έχεις δικαίωμα να πας στη Θεία Κοινωνία, γιατί αν θα κοινωνήσεις, φωτιά θα πάρεις. Θα πας τρεις φορές να τον βρεις και να συμφιλιωθείς μαζί του. Αν σε δεχθεί, καλά· αν όχι μετά έχεις δικαίωμα να κοινωνήσεις.
(Από το βιβλίο του μακαριστού Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ο «Όσιος Γεώργιος της Δράμας, (1901-1959)», έκδοση Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα. / Πηγή: pemptousia.gr)