Μαρτυρία Α.Μ.*
Θυμάμαι, ήταν Σεπτέμβριος μήνας, τρία-τέσσερα χρόνια πριν κοιμηθή ο Γέροντας [ο νυν όσιος Παΐσιος]. Είχαμε μαζευτεί έξω από το φράχτη του κελλιού του, γύρω στα δώδεκα άτομα. Περιμέναμε περίπου μιάμιση ώρα. Ήταν η πρώτη φορά που αργούσε τόσο πολύ να μας ανοίξη ο Γέροντας. Όταν τελικά μας άνοιξε και μπήκαμε μέσα, κάποιος αδελφός του ζήτησε να μας δη ιδιαιτέρως πέντε λεπτά τον καθένα, για να του πη το προσωπικό του πρόβλημα.
Ο Γέροντας, όμως, δε δέχθηκε. Μας υπέδειξε να καθίσουμε όλοι στο υπαίθριο αρχονταρίκι του και άρχισε να μας μιλά.
Μερικές φορές έλεγε πράγματα που δεν καταλάβαινα γιατί τα έλεγε.
Εκεί που μιλούσε για κάποιο θέμα, διακόπτει και λέει:
«Κάποιος ευσεβής δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη έχει πρόβλημα με τη γυναίκα του. Η γυναίκα του έχει μεγάλη αδυναμία στην καθαριότητα. Το παιδάκι τους, όμως, είναι πολύ μικρό, δεν καταλαβαίνει και είναι επόμενο να κάνη σκουπίδια, ν’ ανακατεύη τα διάφορα αντικείμενα και το σπίτι να είναι ατημέλητο.
Ο δικηγόρος αυτός θα πρέπει να πείση τη γυναίκα του να κάνη υπομονή, έως ότου το παιδάκι αρχίσει να καταλαβαίνη, οπότε θα τελειώσει αυτή η κατάσταση».
Όταν σταμάτησε να μιλά, είχαν λυθεί οι απορίες όλων. Είχε απαντήσει στις σκέψεις και στο πρόβλημα του καθενός, γιατί με το διορατικό του χάρισμα «διάβασε» τους λογισμούς όλων μας.
Μετά από λίγο λέει:
«Τι να πούμε τώρα, τι να πούμε»;
«Όσα θέλαμε να μας πήτε, Γέροντα, μας τα είπατε», απαντήσαμε εμείς.
Ενώ απευθυνόταν σε όλους, μιλούσε ταυτόχρονα και στον καθένα χωριστά.
Επομένως, δε χρειαζόταν να μας δη κατ’ ιδίαν. Μετά βάλαμε μετάνοια στο Γέροντα και φύγαμε.
Ανεβαίνοντας προς τη Μονή Κουτλουμουσίου, περπατούσα μαζί με τον κύριο που του ζήτησε, στην αρχή, να μας δη χωριστά τον καθένα για πέντε λεπτά.
Πιάσαμε την κουβέντα και με ρωτά:
«Κατάλαβες κάτι το ασυνήθιστο στην ομιλία του Γέροντα»;
«Τι να καταλάβω; Το χαρακτηριστικό ήταν ότι αναφέρθηκε στην περίπτωση ενός ευσεβούς δικηγόρου».
«Ε, αυτός ο δικηγόρος είμαι εγώ», μου αποκαλύπτει εκείνος.
«Του έκανα το ερώτημα νοερά και αμέσως διέκοψε τη συζήτηση και απήντησε στο ερώτημά μου!
Αυτός ο κύριος ήταν δικηγόρος και συνέχιζε τις σπουδές του στην ιατρική, για να γίνη ιατροδικαστής.
* Ολόκληρο το όνομα αναφέρεται στο πιο κάτω βιβλίο.
Επιμέλεια Στέλιος Κούκος
Από το βιβλίο «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, (1924-1994), Μαρτυρίες προσκυνητών», τόμος α’, των εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία.
ΠΗΓΗ: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ