Σε μία από τις επισκέψεις μου (στον Άγιο Παΐσιο) του έκανα μία ερώτησι για το θέμα της αγάπης. Ο γέροντας, όμως, πήρε αφορμή να μου μιλήση δια την Θεία Χάρι. Άραγε είχε κάποια εμπειρία πρόσφατη;
Προδόθηκε και ξεσκέπασε δικές του εμπειρικές καταστάσεις.
Όταν η καρδιά μας φλέγεται και σκιρτά, τα μάτια μας γίνονται βρύσες από δάκρυα χαράς και αγαλλιάσεως και η αγάπη μας προς όλο τον κόσμο και όλη την δημιουργία του Θεού είναι απέραντη, και θέλουμε να αγκαλιάσουμε τα πάντα, τότε ζούμε αισθητά την Θεία Χάρι, που μας περιλούζει και μας αλλοιώνει πνευματικά και σωματικά, αλλά για λίγο!
Είναι σαν μία καραμέλα που η γλυκύτητά της θα μας συνοδεύη. Θα ενθυμούμαστε αυτό που ζήσαμε και θα το επιζητούμε πάλι. Θα έρχεται όμως όταν Αυτή (η Θεία Χάρις) θέλη!
Ασφαλώς δεν μπορεί να γευθή κανείς την Χάρι του Θεού εάν δεν αγωνισθή ικανά. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: «Ουκ έστι Χάριτος απολαύσαι μη νήφοντα» (Εις τας Πράξεις Α’ Ε.Π.Ε. 15, 42).
Όσο οικείες ήταν οι καταστάσεις αυτές εις τον Γέροντα, τόσο δυσνόητες και ξένες είναι για μας, διότι απουσιάζουν η νήψις και η άσκησις.
Από το βιβλίο: «Δράγματα αειζωοτροφίας, Ό,τι ενθυμούμαι από τις επισκέψεις μου στον Γέροντα Παΐσιο», Ιερομονάχου Προδρόμου Νεοσκητιώτου. Ιδιωτική Έκδοση. 01 Ιουλίου 2007.
Πρώτη δημοσίευση: orp.gr