Η γέφυρα επικοινωνίας μας με τον Θεό σε λεπτά ζητήματα, είναι ο πνευματικός. Πολλές φορές ο πειρασμός υποδύεται το Πρόσωπο στο οποίο προσεύχεσαι και σε πλανά. Η σχετική ιστορία παρατίθεται αυτούσια από το Γεροντικό:
“Γέροντα, όταν αντιμετωπίζω ένα θέμα και προσεύχωμαι γι᾿ αυτό, πώς θα
καταλάβω ποιό είναι το θέλημα του Θεού;
– Το θέλημα του Θεού δεν βρίσκεται έτσι. Καλύτερα να ρωτάς για ένα πρόβλημά σου.
Να μη ζητάς πληροφορία από τον Θεό, εφόσον μπορείς να συμβουλευθής κάποιον άνθρωπο, γιατί μπορεί να πλανηθής. Κάποιος πήγαινε σε μια εκκλησία, στεκόταν μπροστά στο εικονοστάσι και έλεγε: «Παναγία μου, να πάρω τα χρήματα από το κουτί;».
Του έλεγε ο λογισμός: «Πάρ᾿ τα». «Ναί, θα τα πάρω», έλεγε και έπαιρνε τα χρήματα. Μιά-δυό-τρείς φορές, ένας επίτροπος προβληματίσθηκε.
«Τί γίνεται;
λέει. Κάποιος πρέπει να παίρνη τα χρήματα» και πήγε να παρακολουθήση.
Τί να δή; Σε λίγο ήρθε αυτός και επανέλαβε τα ίδια: «Παναγία μου, να πάρω τα χρήματα από το κουτί;… Ναί, θα τα πάρω», είπε, οπότε τον έπιασε ο επίτροπος.
Πάντοτε, όταν υπάρχη άνθρωπος πνευματικός, τον οποίο μπορείς να ρωτήσης, πρέπει να ρωτήσης.
Όταν δεν υπάρχη άνθρωπος να ρωτήσης – λ.χ. βρίσκεσαι στην έρημο –, αλλά υπάρχη μέσα σου η δίψα της υπακοής, τότε ο Καλός Θεός γίνεται ο Ίδιος Γέροντας και σε φωτίζει και σε πληροφορεί. Δεν μπορείς, ας υποθέσουμε, να βρής κάποιον, για να σού εξηγήση ένα χωρίο από την Αγία Γραφή;
Τότε σε φωτίζει ο Θεός και το καταλαβαίνεις”.