Μισούσε ολοκληρωτικά το ψεύδος
– Είμαι ικανός, παιδί μου, έλεγε σε κάποιο πνευματικό του τέκνο, να πέσω σε οποιαδήποτε άλλη αμαρτία, άλλα δεν είμαι ικανός να πω ψέματα.
– Καλά, Γέροντα, τον ρώτησε ο συνομιλητής του, δεν έχετε πει ποτέ ψέματα στη ζωή σας; Ούτε σε περίπτωσι ανάγκης, όταν π.χ. κάποιος καρκινοπαθής είναι έτοιμοθάνατος και δεν έχει τη δύναμι να αντέξη την πληροφορία ότι θα πεθάνη;
– Όχι! Ούτε σε τέτοιες περιπτώσεις. Γι’ αυτό, όταν πηγαίνω να δω βαρειά ασθενείς στα νοσοκομεία, δεν ρωτώ τους γιατρούς για την πορεία της υγείας τους, για να μη βρεθώ στην ανάγκη να πω ψέματα η να τους φέρω σε απελπισία.
Κάποιο πνευματικοπαίδι του αφηγείται:
Όταν κάποτε πηγαίναμε στο μοναστήρι με το αυτοκίνητο γνωστού του πνευματικού τέκνου, λόγω της ολισθηρότητος του δρόμου παρεκκλίναμε της πορείας και τραυματίσαμε ακουσίως κάποιον.
Χρειάστηκε, λοιπόν, να πάμε για κατάθεσι στο Ναύπλιο. Μας μάζεψε όλους όσοι ήμασταν στο αυτοκίνητο και μας επέστησε την προσοχή να πούμε πλήρως την αλήθεια, χωρίς να επηρεασθούμε συναισθηματικώς καθόλου από το γεγονός ότι ο οδηγός ήταν πνευματικός μας αδελφός!
Σημειωτέον δε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του τραυματισθέντος τον επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινά. Καθιέρωσε επίσης αργότερα και τον επισκεπτόμασταν κάθε χρόνο και αυτός μας δεχόταν με πολλή χαρά και μάλιστα προσήγγισε και την Εκκλησία.
Από το βιβλίο: Ιερόν Ησυχαστήριον Κεχαριτωμένης της Θεοτόκου, «Υποθήκες ζωής, Από τη ζωή και τη διδασκαλία του Πατρός Επιφανίου».
Πατήρ Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989).
Πηγή: Pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)