Μια από τις παραβολές που δεν δέχεται, δεν καταλαβαίνει εύκολα ένας συνεπής Χριστιανός είναι αυτή του άσωτου υιού. «Γιατί», αναρωτιούνται οι περισσότεροι, «να κάνουμε αυτό που πρέπει, να κάνουμε το καθήκον μας, να είμαστε σωστοί και να απολαμβάνουμε στο τέλος λιγότερα από τον άσωτο, τον τρωτό, τον ευάλωτο, τον αμαρτωλό;»
Τι ήθελε να πει ο Χριστός αλλά και ο Απόστολος Παύλος με την αλληγορική αυτή ιστορία των δυο γιών που ο ένας ανταμείφθηκε ενώ δεν το άξιζε και ο άλλος αντιμετωπίστηκε αυστηρά χωρίς κανένα bonus; Πράγματι με τα μάτια της Λογικής και το φίλτρο της κοσμικής σκέψης είναι δύσκολο να αποδεχθούμε ότι δεν θα υπάρχει τιμωρία για τον αμαρτωλό και ανταπόδοση για τον σωστό. Όμως η παραβολή του ασώτου θέλει να εστιάσει στην ελευθερία της αγάπης του Θεού, στην ελευθερία εκλογής, στη δυνατότητα να πέσει κανείς στον πειρασμό και να σηκωθεί, εφόσον μετανοήσει.