Την εορτή τη Κοιμήσεως της Θεοτόκου που γιορτάζουμε για μια ακόμη φορά, μας προβάλλει τη συμμετοχή μας στην νίκη του Χριστού, εναντίων των φθοροποιών δυνάμεων της αμαρτίας και του θανάτου.
Η κοίμηση της Θεοτόκου με την συγκέντρωση των Αποστόλων από τα πέρατα της οικουμένης, αποτελεί μια εικόνα της ελπίδας και της απελευθέρωσης από τα γήινα δεσμά, από την φθορά και την ματαιότητα του κόσμου, καθώς ο υμνογράφος αναφέρει «ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν». Η εορτή επίσης μας φανερώνει τον θεανθρώπινο χαρακτήρα του Χριστού. Η Θεοτόκος και όχι απλά η Μαρία είναι η Μητέρα του Θεού κατά το ανθρώπινο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία κάνει σαφή διάκριση μεταξύ λατρείας και τιμής ή προσκύνησης. Λατρεύουμε μόνο τον Θεό, αλλά τιμούμε εκείνους των οποίων η ζωή των υπήρξαν λαμπρά παραδείγματα αγιότητας του Θεού. Η Παναγία είναι η Κεχαριτωμένη, η πλήρης χαρισμάτων, η πλατυτέρα των ουρανών. Η σωστή τιμή της Θεοτόκου σε καμία περίπτωση δεν μας αποσπά από το να λατρεύουμε τον Υιό της, αλλά μας εμπνέει ακόμη περισσότερο να τον καλωσορίζουμε στη ζωή μας. Όταν προσευχόμαστε με το «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς», της ζητάμε να μεσολαβήσει στον Υιό της με μητρική τόλμη, ως εκείνη που είναι πιο στενά ενωμένη μαζί Του σε αγιότητα και αγάπη. Ζητάμε οι προσευχές της να κάνουν αυτό ακριβώς για εμάς, τους αγαπημένους μας και τον κόσμο μας. Όπως εκείνη, της οποίας η ελεύθερη συναίνεση έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έλευση του Χριστού, οι μεσιτείες της συνεχίζουν να μας βοηθούν για να αγκαλιάσουμε προσωπικά το θεραπευτικό έλεος του Χριστού.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ