Η Γεωργία Ζώη στο ope.gr για το “Δάκρυ της Παναγίας” στη Σαντορίνη: Το κοινό δάκρυσε μαζί με την Παναγιά και ένοιωσε το γλυκοφίλημά Της!

Η Παναγία να παρηγορήσει, να συνδράμει, να αγκαλιάσει και να γλυκοφιλήσει τους πάσχοντες και τους χαροκαμένους. Αυτά είπε μεταξύ άλλων η διάσημη ηθοποιός Γεωργία Ζώη η οποία υποδύεται με πολύ σεβασμό την Παναγία στην παράσταση “Το Δάκρυ της Παναγίας…Ένας ύμνος για την Σμύρνη“, σε κείμενο του Θανάση Σταυρόπουλου και σε σκηνοθεσία Μενέλαου Τζαβέλλα.

Μιλώντας αποκλειστικά στο ope.gr και στην δημοσιογράφο Σβετλάνα Λεβίτσκι, η κ. Ζώη, υπογράμμισε: “Ζητήσαμε για μια ακόμη φορά η Παναγία να παρηγορήσει, να συνδράμει, να αγκαλιάσει και να γλυκοφιλήσει τους πάσχοντες και τους χαροκαμένους… Γιατί είναι πάντα παρούσα σε όλες τις δύσκολες στιγμές για να καταπραΰνει τις πληγές, να συνδράμει, να ενδυναμώσει και να δώσει ελπίδα σε όλο τον κόσμο… στη Ρόδο, στον Έβρο, στη Βοιωτία, στη Φυλή, στο Πήλιο, στο Θεσσαλικό κάμπο, στη Λάρισα, στην Καρδίτσα, στη Λιβύη, στο Μαρόκο…”

Παρακολουθήστε την παράσταση όπως καλύφθηκε από την Pemptousia TV στο θέατρο Αλκμήνη ΕΔΩ. (“Το δάκρυ της Παναγίας” στην Pemptousia TV)

Διαβάστε τη συνέντευξη:

• Η Σαντορίνη υποκλίθηκε στο “Δάκρυ της Παναγίας”. Μετά την Παναγία της Τήνου, το “Δάκρυ της Παναγίας” ταξίδεψε στον ιστορικό Βυζαντινό Ναό Παναγίας Επισκοπής Θήρας. Περιγράψτε μας πώς νιώσατε και τι αποκομίσατε από τον κόσμο;

Επισκεφτήκαμε άλλη μια Παναγία και νιώσαμε και πάλι μέσα στο σπίτι της την ίδια συγκίνηση να μας πλημμυρίζει! Αυτή τη συγκίνηση μεταφέραμε στους θεατές μας. Τη συγκίνηση που λάβαμε μέσα στον Ιερό Ναό της Γλυκοφιλούσας, αυτή την ίδια συγκίνηση μεταδώσαμε κι εμείς στον κόσμο.

Και έτσι αισθανθήκαμε ότι ο Ιερός Ναός της Παναγίας Επισκοπής Θήρας και η παράσταση έγιναν συγκοινωνούντα δοχεία. Ήταν η Γλυκοφιλούσα που άνοιξε την αγκαλιά της να υποδεχτεί όλον αυτόν τον κόσμο σε έναν ερημικό λόφο στη Σαντορίνη. Στη Σαντορίνητων τουριστών, των πανηγυριών, των γαμήλιων δεξιώσεων, της απόλαυσης, της γευσιγνωσίας και της οινοποσίας ένα ευαίσθητο πεπαιδευμένο κοινό δάκρυσε μαζί με την Παναγιά, ένιωσε το γλυκοφίλημά Της και ανταπέδωσε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.

Στο τέλος ήρθαν να μας χαιρετήσουν και μας γλυκοφιλούσαν.. Αυτό αποκομίσαμε από το κοινό μας εκείνο το βράδυ… το γλυκοφίλημά τους… Υπήρχε ανάμεσά μας ένα δούναι και λαβείν  συναισθημάτων. Αγάπη, Συγκίνηση, Παρηγοριά…

• Τις προηγούμενες ημέρες, η Ελλάδα έζησε τις τραγικές συνέπειες από την κακοκαιρία Daniel. Ζητήσατε την μεσιτεία της Παναγιάς Γλυκοφιλούσας για τους πληγέντες;

Την παράσταση την αφιερώσαμε ακριβώς σε όλους τους πληγέντες. Άλλωστε αυτό συμβαίνει σε όλες τις παραστάσεις. Τις αφιερώνουμε σε όλους όσοι δοκιμάζονται. Στους διωγμένους, στους πένητες και στους κατατρεγμένους όλου του κόσμου, για να δανειστώ τα λόγια του κειμένου.. Και νοερά ζητήσαμε για μια ακόμη φορά η Παναγία να παρηγορήσει, να συνδράμει, να αγκαλιάσει και να γλυκοφιλήσει τους πάσχοντες και τους χαροκαμένους… Γιατί είναι πάντα παρούσα σε όλες τις δύσκολες στιγμές, για να καταπραΰνει τις πληγές, να συνδράμει, να ενδυναμώσει και να δώσει ελπίδα σε όλο τον κόσμο… στη Ρόδο, στον Έβρο, στη Βοιωτία, στη Φυλή, στο Πήλιο, στο Θεσσαλικό κάμπο, στη Λάρισα, στην Καρδίτσα, στη Λιβύη, στο Μαρόκο…

Διαβάστε τα όσα ανέφερε ο σκηνοθέτης Μενέλαος Τζαβέλλας για την παράσταση στη Σαντορίνη

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Μία γυναίκα, η Ελπίδα, προσπαθεί να βρει τον χαμένο της γιό μέσα στις φλόγες της Σμύρνης. Μία άλλη γυναίκα με έναν νεαρό άντρα της παρουσιάζονται και γίνονται αρωγοί της. Η Ελπίδα δεν μπορεί να κατανοήσει εκείνες τις τραγικές στιγμές που ζει ότι μπροστά της βρίσκονται η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης, ο μαθητής Του. Παρότι εγκλωβισμένη στον προσωπικό της Γολγοθά, η Ελπίδα θα καταλήξει να ακολουθήσει την Παναγία σε ένα διαφορετικό οδοιπορικό όταν πια όλα γύρω της θα είναι χαμένα για την ίδια. Η Παναγία θα της δείξει την Οδό του Μαρτυρίου του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά. Θα της παρουσιάσει την άκρα πικρία της Μητρός μπροστά στο πέρασμα του Υιού της.  Εκεί η Ελπίδα θα κατανοήσει ότι το δράμα Του εμπεριέχεται στο προσωπικό δράμα του καθενός μας ξεχωριστά. Η μεγαλοσύνη της Παναγίας θα της διδάξει ότι η καρτερία και η συγχώρεση είναι αρετές σπουδαιότερες και ισχυρότερες του πόνου. Μπροστά από τα μάτια της Ελπίδας θα παρελάσουν πρόσωπα του Θείου Δράματος, αλλά και της Καταστροφής της Σμύρνης. Ο Άγιος Ιωάννης, η Μαρία η Μαγδαληνή, ο Ιούδας, ο Πόντιος Πιλάτος, η Μοιχαλίδα, ο Χρυσόστομος Σμύρνης, ο Νουρεντίν Πασάς, αλλά και απλοί άνθρωποι θα παρουσιαστούν και θα μιλήσουν για τα δρώμενα, ενώ ταυτοχρόνως το υμνολόγιο και τα λόγια των Ευαγγελίων της Εκκλησίας και η προφορική μας παράδοση θα πλαισιώνουν τους λόγους των ηρώων.

Σκοπός της παράστασης:

Ο σκοπός της συγκεκριμένης παράστασης δεν είναι άλλος από το να μπορέσει και ο πιο απλός θεατής να προσεγγίσει μία τόσο σημαντική και εξαιρετικά επίκαιρη στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας, από μία πλευρά διαφορετική. Η Σμύρνη, όσο και αν ακουστεί κοινότυπο, δεν αποτελεί ουδεμία εξαίρεση από τις υπόλοιπες πόλεις του Ελληνισμού, που στα χρόνια του Οθωμανικού ζυγού υπέστησαν διωγμούς, καταστροφές, σφαγές, εξανδραποδισμούς και υποδουλώσεις. Από τη Βασιλεύουσα έως την πρόσφατη μαρτυρική Κύπρο ο κατάλογος των πόλεων είναι αμέτρητος. Η παρουσία όμως της χριστιανικής πίστεως και των ιερέων της, υπήρξε αρωγός βασικός και ουσιώδης. Ήταν το στοιχείο αυτό, που μαζί με το φρόνημα του λαού κράτησαν ψηλά την αντοχή, την ελπίδα, την καρτερία και την υπομονή των διωχθέντων.

Έτσι λοιπόν, με την παρουσία της στο έργο, η Παναγία, που αντιπροσωπεύει για όλους τους χριστιανούς στη Γη, το μέγιστο παράδειγμα υπομονής και εγκαρτέρησης, προστρέχει ως η απόλυτη και πανταχού παρούσα, «μάνα», να παρηγορήσει τα παιδιά της. Τα παιδιά της, αυτά που στο πρόσωπο της Ελπίδας, της Σμυρνιάς μάνας, υποφέρουν και στενάζουν την αποφράδα εκείνη ημέρα της Καταστροφής της Σμύρνης. Η νοητή μεταφορά της Ελπίδας, από την Παναγία και τον Άγιο Ιωάννη, στην Οδό του Μαρτυρίου, υποδεικνύει και επισημαίνει τη μέγιστη στιγμή του ανθρώπινου γένους. Τη στιγμή που ο άνθρωπος ως ελεύθερο ον, κατά Θεού παραχώρηση αλλά και προσωπική επιλογή, αποφασίζει να «σκοτώσει» τον Αθάνατο και Έναν δημιουργό του. Μπροστά λοιπόν σε αυτό το Θείο Δράμα η Ελπίδα κατανοεί ότι η Καταστροφή της Σμύρνης δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ακόμα μία τραγική στιγμή της απώλειας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μία αναβίωση μετά από τέσσερις αιώνες του Λειτουργικού Δράματος που εμφανίστηκε στο Μεσαίωνα και άκμασε μέχρι και το 16ο αιώνα.

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΩΗ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΡΟΥ
ΑΝΝΑ ΜΩΡΑΙΤΟΥ
ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΟΛΚΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ
ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΡΜΑΡΟΥ
ΡΑΦΑΗΛ ΜΑΚΡΗΣ (β’ διανομή ΠΕΤΡΟΣ ΤΣΑΠΑΛΙΑΡΗΣ)

Εκκλησιαστικοί ύμνοι: ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΟΛΚΟΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΡΟΥ, ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΩΗ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας

Κείμενο: Θανάσης Ν. Σταυρόπουλος

Διδασκαλία Εκκλησιαστικών ύμνων: Σταύρος Βόλκος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αρετή Τσιαμπόκαλου
Σκηνικά/επιμέλεια κοστουμιών: Μενέλαος Τζαβέλλας

Ήχος και Φώς: Χρήστος Φιοράντης

Φωτογραφίες: Μάνος Βλαστός – Ευάγγελος Κάλλοου

Γραφιστική επιμέλεια αφίσας: Αντιγόνη Παναγιωτοπούλου
Διεύθυνση και Οργάνωση παραγωγής: ΔΙΩΝΗΣ – ΑΙΝΙΓΜΑ
Μουσική Επιμέλεια: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας
Hair stylist – Makeup artist: Ευσταθία Τζαβέλλα

Παραγωγή : Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «ΔΙΩΝΗΣ-ΑΙΝΙΓΜΑ»