Ακολουθεί απόσπασμα επιστολής προς την Ι.Μ.Μ. Μονή Βατοπαιδίου για θαύμα της Παναγίας της Παντανάσσης:
«Τό ὄνομα μου εἶναι Ἀλ. Θ. καί εἶμαι ἀπό τήν Κ.. Θέλω νά γράψω γιά τό θαῦμα τῆς Παναγίας τῆς Παντανάσσης σέ μένα τόν ἀνάξιο.
Πρίν ἕνα χρόνο ἀρρώστησα ἀπό καρκίνο. Τά ἔχασα. Μέχρι τότε δέν πήγαινα στήν Ἐκκλησία, μόνο ἔλεγα ὅτι πιστεύω. Ὅταν ὅμως ἦλθε ὁ καρκίνος ἔπρεπε ἀπό κάπου νά κρατηθῶ, νά πάρω δύναμη. Αὐτήν τή δύναμη μοῦ τήν ἔδωσε ὁ Θεός καί ἡ Παναγία· καί ξέρω ὅτι δέν τήν ἄξιζα.
Ξεκίνησα νά κάνω χημειοθεραπεῖες στή Θεσσαλονίκη. Ἔπρεπε νά κάνω δώδεκα. Στό ἐνδιάμεσο τῶν χημειοθεραπειῶν ἀποφάσισα νά ἔλθω στό Ἅγιον Ὄρος. Τότε ἦλθα στή Μονή Βατοπαιδίου.
Κατά τή διάρκεια τῆς προσκυνήσεως τῶν Ἁγίων λειψάνων ἔμαθα γιά τήν εἰκόνα τῆς Παντανάσσης πού θεραπεύει τόν καρκίνο. Τήν παρακάλεσα νά θεραπεύσει καί μένα, μέ τήν ὑπόσχεση ὅτι θά ἔρθω ξανά στή Χάρη της γιά νά τήν εὐχαριστήσω. Ἔφυγα ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος παίρνοντας καί τήν Παράκληση τῆς Παναγίας τῆς Παντανάσσης.
Ἕνα βράδυ, τό σῶμα μου πονοῦσε πολύ ἀπό τά φάρμακα τῆς χημειοθεραπείας. Μέ τό ζόρι στεκόμουν ὄρθιος καί ἔπρεπε τό πρωΐ, στίς 6, νά σηκωθῶ καί πάλι γιά νά πάω γιά θεραπεία. Στό μυαλό μου ἦλθε ἡ Παράκληση τῆς Παναγίας καί εἶπα νά σφίξω τά δόντια νά τή διαβάσω γιά πρώτη φορά. Τή διάβασα μέ πολλή πίστη, γονατιστός μπροστά στήν εἰκόνα της, μή μπορώντας νά συγκρατήσω τά δάκρυα μου καί ἔπεσα νά κοιμηθῶ.
Αὐτό πού ἔνιωσα ἐκεῖνο τό βράδυ δέν ξέρω ἄν μπορῶ νά τό περιγράψω. Ξυπνοῦσα μέ χαμόγελο καί ἔνιωθα τήν παρουσία τῆς Παναγίας καί τήν εὐχαριστοῦσα. Αὐτό κράτησε ὅλο τό βράδυ, ἀπό τίς 12 μέχρι τίς 6 τό πρωΐ. Ὅταν σηκώθηκα μοῦ ἔφυγε ὁ πόνος πού εἶχα. Μέσα μου ἔνιωθα ἀγαλλίαση, μιά ξεκούραση πού δέν πρόκειται νά ξεχάσω ποτέ στή ζωή μου. Ἡ μητέρα μου βλέποντας με τό πρωΐ ἔμεινε ἄφωνη. Μέ εἶδε εὐδιάθετο νά χαμογελῶ καί μέ ρώτησε τί ἔγινε, γιατί τό βράδυ μέ εἶδε ὅτι δέν μποροῦσα νά ξαπλώσω ἀπό τούς πόνους. Ἤθελε νά μάθει τί ἔγινε μέσα σέ ἕξι ὧρες. Τῆς εἶπα γιά τό θαῦμα τῆς παρουσίας τῆς Παντανάσσης.
Ἤξερα ὅτι ἡ Παναγία ἄκουσε τήν προσευχή μου καί θά μέ γιατρέψει ἀπό τόν καρκίνο, ὅπως καί ἔγινε. Τώρα πού γράφω γιά τό θαῦμα τῆς Παναγίας τῆς Παντανάσσης, ὁ καρκίνος ἔχει ἐξαφανισθεῖ.
Μεγάλη ἡ Χάρη της. Θά τήν εὐγνωμονῶ σέ ὅλη μου τή ζωή.
Σέ εὐχαριστῶ Παναγία μου Παντάνασσα.
Ὁ δοῦλός σου Ἀλ. ἐτῶν 25.