Σήμερα, 15 Ιανουαρίου, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Οσίου Ιωάννη του Καλυβίτη του δια Χριστόν πτωχού ο οποίος έζησε στα μέσα του 5ου μ.Χ. αιώνα (κατ’ άλλους γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα) και ήταν γιος του Ευτροπίου, συγκλητικού στο αξίωμα, και της Θεοδώρας.
Ο Ιωάννης δεν θέλησε ν’ ακολουθήσει το δρόμο των δύο μεγαλύτερων αδελφών του, που κατέλαβαν λαμπρά αξιώματα και προτίμησε να αφιερωθεί στην υπηρεσία της πίστης. Επειδή όμως οι γονείς του επέμεναν, έφυγε από το πατρικό του σπίτι και πήγε στην μονή των Ακοιμήτων όπου έγινε μοναχός.
Όταν πληροφορήθηκε τη μεγάλη πίκρα της μητέρας του επειδή ο πατέρας του διήγε κοσμική ζωή, αποφάσισε με την συγκατάθεση του ηγουμένου της μονής να επιστρέψει στους γονείς του. Παρουσιάσθηκε στους γονείς του ως ένας άγνωστος μοναχός. Αυτοί δεν τον γνώρισαν. Αλλά ήταν τόση μεγάλη η ευγένεια της φυσιογνωμίας και των λόγων του, που τον παρακάλεσαν να έρχεται καθημερινά στο σπίτι. Δέχθηκε με τη συμφωνία να του κατασκευάσουν μια καλύβα στο βάθος του περιβολιού της πατρικής του οικίας. Εκεί ο Ιωάννης έστησε την κατοικία του, και μέσα σε τρία χρόνια κατάφερε, με τη χάρη του Θεού, να φέρει στο σωστό δρόμο τους γονείς του.
Την ημέρα που αποκάλυψε πvς ήταν γιος τους, ο Θεός παρέλαβε τη μακάρια ψυχή του.
Διήγησις θαύματος Οσίου Ιωάννου του Καλυβίτου
Εκ της εκδόσεως: Νεκταρίου Ιερομονάχου, Ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης, ο διά Χριστόν πτωχός.
Ι. Ησυχαστήριον Οσίων 99 Πατέρων, Βουλευτήρια, Άγιον Όρος, 2010
Ήμουν τριών μηνών έγκυος και μου είχε συστήσει ο γιατρός μου να βρίσκομαι σε μια σχετική ακινησία μια και είχα προβλήματα αιμόρροιας και υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να αποβάλλω. Αυτό ήταν το δεύτερο παιδί μου ουσιαστικά, μια και είχα χάσει το πρώτό μου από αυτόματη εκβολή λίγους μήνες πριν.
Ένα βράδυ, αφού κατάφερα να κοιμηθώ, μια και οι ενοχλήσεις ήταν συχνά έντονες, και έπαιρνα σπασμολυτικά χάπια, βλέπω στον ύπνο μου τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου πλάι σε έναν νεαρό μοναχό κουκουλωμένο με ένα μαύρο μανδύα (ράσο). Χαμογέλασε στον γέροντα Νεκτάριο κοιτάζοντάς τον και μετά έστρεψε το βλέμμα του σε μένα και μου είπε με γαλήνιο ύφος: Να μη φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά! Από εκείνη την ημέρα σταμάτησε κάθε ταλαιπωρία που είχα με την εγκυμοσύνη μου και μάλιστα επέστρεψα στην δουλειά μου, όπου και δούλεψα μέχρι τον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης μου. Και όλα αυτά γιατί ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης θέλησε να προστατέψει το μωρό μου και εμένα.
Ας είναι δοξασμένο το όνομά του· προς δόξα του ονόματός του, έταξα το παιδί μου να το βαπτίσω στο εκκλησάκι της Μονής.
Όταν το μωρό μου, αγοράκι 4 μηνών τότε, μου παρουσίασε ουρολοίμωξη, που θα έπρεπε να διαγνωστεί στην Αθήνα για τα βασικά της αίτια (ανεπάρκεια ουροδόχου κ.α.), επισκεφτήκαμε με τον σύζυγό μου και το μωρό μας τον γέροντα Νεκτάριο, ζητώντας να μεσιτεύσει στον Άγιο να μην έχει το παιδί κάτι σοβαρό. Ο πατήρ Νεκτάριος, βέβαιος για τα λόγια του, μας είπε πως το παιδί δεν θα έχει τίποτα. Λίγες μέρες αργότερα, είδα στον ύπνο μου έναν νεαρό μοναχό, που στεκόταν πίσω από μένα και το μωρό μου μέσα στο εκκλησάκι της Μονής. Ήρθε μπροστά μου, πήρε το παιδί στην αγκαλιά του και μου είπε: Μη στενοχωριέσαι, αφού είναι δικό μου! Οι εξετάσεις στην Αθήνα έδειξαν μία τυχαία ουρολοίμωξη, χωρίς τίποτε το ανησυχητικό.
Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά Άγιέ μου Ιωάννη!