Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Βασιλίσκου. Επίσης, επιτελεί ανάμνηση της σύγκλισης της Αγίας και Οικουμενικής Δευτέρας Συνόδου, η οποία συγκροτήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 381 και κατάδικασε τον Μακεδόνιον και όλους τους Πνευματομάχους, τους «λέγοντα μη είναι Θεόν το Πνεύμα το Άγιον».
Ο άγιος μάρτυρας Βασιλίσκος έδρασε κατά τούς χρόνους του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Καταγόταν από την Αμάσεια του Πόντου και ήταν ανεψιός του μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος, διακαής του δε πόθος ήταν, κατά το παράδειγμα του θείου του, η μαρτυρική του τελείωση.
Και ο Θεός, ο οποίος αμείβει τούς ταπεινούς και βαθύτατα προσηλωμένους, πραγματοποίησε την επιθυμία του.
Του εφανερώθη μάλιστα σε οπτασία συμβουλεύοντάς τον να υπάγει εις τα Κόμανα του Πόντου αφού πρώτα αποχαιρετήσει τούς οικείους του. Και όντως λίγες ημέρες αργότερα ο έπαρχος της Καππαδοκίας Αγρίππας διέταξε να τον συλλάβουν και αφού του φορέσουν σιδερένια υποδήματα τον οδήγησαν στον Πόντο.
Στο δρόμο οι στρατιώτες για να αναπαυθούν έδεσαν τον άγιο σε ένα ξερό πλάτανο, ο οποίος με την προσευχή του Βασιλίσκου γέμισε φύλλα.
Όταν έφθασαν στα Κόμανα οδηγήθηκε στον έπαρχο ο οποίος για να κάμψει το υψηλό αγωνιστικό φρόνημα του αγίου τον οδήγησε σε κάποιο ειδωλολατρικό ναό σε ημέρα επίσημης τελετής.
Ο άγιος όχι μόνο παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του στον Ένα και αληθινό Θεό αλλά κατόπιν θερμής προσευχής, συνέτριψε, όλα τα μιαρά αγάλματα του ναού το δε πρόσωπό του ακτινοβολούσε. Έξαλλος ο Αγρίππας διέταξε τον αποκεφαλισμό του και το σώμα του να ριχθεί σε κοντινό ποταμό. Κατά τη διάρκεια της νύκτας, ευσεβείς χριστιανοί το ανέσυραν και το έθαψαν ευλαβικά.