Η Αγία μας Εκκλησία σήμερα, 4 Σεπτεμβρίου, τιμά τη μνήμη του Αγίου Άνθιμου του Κουρούκλη.
Ο Άγιος Άνθιμος ο Κουρούκλης γεννήθηκε το 1727 στο Ληξούρι Κεφαλληνίας από τον Ιωάννη και την Ατζουλέτα Κουρούκλη. Στην ηλικία των 7 ετών η φοβερή αρρώστια της ευλογιάς που ταλαιπωρεί την Παλλική προσέβαλε τον μικρό Αθανάσιο με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Η μητέρα του κατά την ευλογημένη συνήθεια της εποχής τελεί «σαρανταλείτουργο» και στην τεσσαρακοστή λειτουργία στην προσφώνηση του ιερέως «Μετά φόβου Θεού…» ο μικρός νοιώθει το φως και αποκαθίσταται η όρασή του από τον δεξιό οφθαλμό.
Το σπήλαιο όπου ασκήτευσε ο Άγιος (Φωτο: Γεράσιμου Γαλανού)
Ακολουθεί για μικρό διάστημα το επάγγελμα του πατέρα του ως ναυτικός και φθάνει στη Κωνσταντινούπολη. Η ισχυρά κλήση, όμως της θείας Χάριτος συντονισμένη με την φυσική κλίση τον οδηγεί να λάβει την απόφαση να αφοσιωθεί εξ’ ολοκλήρου στον Θεό και έτσι γίνεται ρασοφόρος μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Λεπέδων λαμβάνοντας το όνομα του Ηγουμένου της Μονής, Ανθίμου, ενώ στη συνέχεια μεταβαίνει στον Άγιο Όρος όπου κείρεται μεγαλόσχημος Μοναχός.
Ταξιδεύει στη Χίο, στη Σίφνο, στην Πάρο και τελικά φθάνει στους Αγίους Τόπους Προσκυνητής των σεβασμάτων. Από εδώ φωτιζόμενος και καθοδηγούμενος υπό της θείας Χάριτος αρχίζει μια δύσκολη και θεοφώτιστη περιοδεία σε διάφορα νησιά στα οποία, κηρύττει, θαυματουργεί, προφητεύει και ιδρύει μεγαλοπρεπείς μονές. Τόσο εντυπωσιακό είναι το έργο του, ώστε ο καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Π. Ν. Πολίτης τον ονομάζει καταπληκτικό άνθρωπο, από τους σημαντικότερους άνδρας της Εκκλησίας μας κατά τον 18ον αιώνα.
Αρχικά στο Καστελόριζο ανεγείρει ανδρική Μονή επ’ ονόματι του Αγ. Γεωργίου, στο υπόγειο της οποίας εν είδει σπηλαίου, θεμελιώνει ναΐδριον επ’ ονόματι του Πολιούχου Ληξουρίου (της πατρίδος του) Αγίου Χαραλάμπους. Σημαντικός σταθμός της ευλογημένης πορείας του είναι η νήσος Αστυπάλαια όπου το 1760 ανεγείρει εκ βάθρων μεγαλόπρεπο, γυναικείο μοναστήρι αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο Πορταΐτισσα, όπου μεταφέρει μάλιστα και από το Άγιο Όρος, θαυματουργή εικόνα της και επικυρώνει την λειτουργία των δύο αυτών μονών με Πατριαρχικά Σιγγίλια, επί Πατριάρχου Ιωαννικίου.
Ο καταστρεπτικός σεισμός όμως του 1767 στο Ληξούριο τον οδηγεί να επιστρέψει εις την ερειπωμένη μονή της Αγίας Παρασκευής Λεπέδων, την οποίαν διασώζει, ανακαινίζει και την μετατρέπει σε γυναικείο κοινόβιο, με ευσεβείς μοναχές της συνοδείας του.
Μετά την ανοικοδόμηση κτιρίων και ψυχών συνεχίζει την σημαντική περιοδεία του και ιδρύει την Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου στα Σφακιά Κρήτης, του Προφήτου Προδρόμου στα Κύθηρα, όπου αφιερώνει το δεύτερο βήμα του καθολικού της μονής εις τον Προστάτη και πνευματικό οδηγό του, Άγιο Γεράσιμο, και την Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής στη Σίκινο.
Ησυχάζον στο ερημητήριο και ορμητήριό του, την Μονή Λεπέδων έλαβε τρεις επιστολές από την Μάνη για να μεταβεί και να ειρηνεύσει με την Αγία προσωπικότητά του, τις διχόνοιες και τις αντιθέσεις τους. Με ένα πλοιο ξεκινάει το μακρινό ταξίδι, φθάνει στη Μάνη όπου ειρηνεύει τους κατοίκους ενώ από εκεί λαμβάνει την πληροφορία από τον Θεό ότι θα εγκαταλείψει τον μάταιο αυτό κόσμο και επιστρέφει στην μονή της μετανοίας του.
Πράγματι μετά από λίγο ασθενεί από κίτρινη (χρυσή) και παραδίδει την αγία του ψυχή στο ταπεινό και αγιοβάδιστο ασκητήριο, το οποίον σώζεται μέχρι και σήμερα, στις 4 Σεπτεμβρίου του 1781. Το 1800 γίνεται η Ανακομιδή των Αγίων Λειψάνων από τον εφημέριον της Μονής Ιωάννη Λεπεδιώτη.
Η ζωή της Μονής συνεχίζεται και το 1920 με ενέργειες του Ληξουριώτη Ακαδημαϊκού Αμίλκα Αλιβιζάτου, Κυβερνητικού Επιτρόπου στην Ιερά Σύνοδο, η Μονή αναγνωρίζεται και συγχωνεύεται με την Μονή του Αγίου Γερασίμου. Έκτοτε αποτελεί μετόχι της τελευταίας. Οι καταστρεπτικοί σεισμοί της 12ης και 13ης Αυγούστου 1953 καταστρέφουν εντελώς την Μονή και η μοναδική Μοναχή Ερμιόνη Αλεξανδροπούλου, οικοδομεί με τη βοήθεια της Μητροπόλεως και ευσεβών χριστιανών τον ναό και μερικά κελιά. Στις 28 Μαρτίου 1973 ο τότε Μητροπολίτης Προκόπιος Μενούτης μεταφέρει λιτανευτικώς την εικόνα του Αγίου Ανθίμου από τον Ιερόν Ναό Παντοκράτορος Ληξουρίου και τελούνται εορτές της Αγιοποιήσεως του Αγίου Ανθίμου, κατόπιν της ΙΒ Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως (30.7.1974).
(Πηγή: pemptousia.gr)