Ο Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιος έζησε τον 5ο αιώνα με βαθιά ταπεινοφροσύνη. Διετέλεσε πρεσβύτερος στην Κωνσταντινούπολη και διάδοχος του Ανατολίου στον πατριαρχικό θρόνο, τον οποίο κόσμησε με αποστολικό ζήλο και αρετή.
Κατά τη διάρκεια των τριάντα ετών αρχιερατείας του οικοδομήθη η σπουδαία Μονή του Στουδίου και ο πάνσεπτος ναός της Θεοτόκου, επί της ζωηφόρου αυτής Πηγής, όπου μεταφέρθηκε από τα Ιεροσόλυμα και η ιερά εσθήτα της Θεοτόκου.
Αργότερα, ο Άγιος Γεννάδιος, προετοίμασε διάδοχό του τον Ακάκιο και ανεχώρησε κρυφά για τα Ιεροσόλυμα με συνοδοιπόρο έναν απλό μοναχό ονόματι Νείλο, χωρίς να αποκαλύπτει ποιος πραγματικά είναι. Από τους Αγίους Τόπους ήρθε στην Πάφο, με σκοπό να επισκεφθεί την τοποθεσία όπου ασκήτεψε ο Μέγας Ιλαρίων. Περιπλανήθηκε όμως στα μονοπάτια, αλλά λόγω του ψύχους, της θύελλας και των χιονιών το ασκητικό του σώμα δεν άντεξε και απέθανε. Το ιερό του λείψανο το βρήκαν να αναβλύζει πολλά ιάματα και τότε αποκαλύφθηκε ποιος πραγματικά ήταν και πόση ταπείνωση τον διέκρινε. Πολλές πληροφορίες για τον Άγιο Γεννάδιο μάς δίνει ο Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος στο Εγκώμιο που έγραψε γι’ αυτόν.