Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Σήμερα, 2 Ιουνίου, η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Νικηφόρου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού, ο οποίος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 758 μ.Χ.
Οι γονείς του Θεόδωρος και Ευδοκία ανήκαν σε αρχοντική και επίσημη κοινωνική τάξη και παράλληλα ήσαν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι, οι οποίοι γαλούχησαν το γιο τους με τα νάματα των Θείων Γραφών και της Παράδοσης της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Η προσήλωση μάλιστα του πατέρα του στην ορθή πίστη έγινε αιτία να διωχθεί και να εξορισθεί από τον εικονομάχο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε’ στη Νίκαια, όπου και πέθανε.
Προικισμένος με ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες, ο Νικηφόρος απέκτησε μεγάλη θεολογική και θύραθεν παιδεία. Γρήγορα όμως αποσύρθηκε σε ένα κτήμα του στο Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στην άσκηση και στην πορεία της απόκτησης των αρετών, καθώς και στη μελέτη της ιερής Παράδοσης της Εκκλησίας.
Όταν εκοιμήθη ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος, ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α’, υπέδειξε ως άξιο διάδοχό του τον κληρικό Νικηφόρο. Την Κυριακή του Πάσχα του 806 ανήλθε στον Πατριαρχικό Θρόνο της Επταλόφου Πόλεως, ο οποίος ισοδυναμούσε και τότε, αλλά και σήμερα, με Γολγοθά.
Ο Πατριάρχης Νικηφόρος έδωσε σκληρούς θεολογικούς αγώνες για την τιμή και την προσκύνηση των ιερών Εικόνων. Όταν όμως το 813 μ.Χ. ανέβη στον αυτοκρατορικό θρόνο της Βασιλεύουσας ο Λέων Ε’ ο Αρμένιος, ξέσπασε μεγάλος και απηνής διωγμός κατά των προασπιστών της τιμητικής προσκύνησης των εικόνων. Η αγέρωχη ηγετική πνευματική στάση και η θεολογική του σταθερότητα ανέδειξαν τον Πατριάρχη Νικηφόρο σε προστάτη του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της ορθής διδασκαλίας περί των ιερών εικόνων και της τιμητικής αυτών προσκύνησης. Όπως ήταν φυσικό, όλα αυτά προκάλεσαν την οργή του αυτοκράτορα, ο οποίος τον απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο.
Ο Πατριάρχης Νικηφόρος υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και τελικά, αρκετά στενοχωρημένος από τη θεολογική άγνοια, την αλαζονεία, τη νόθευση της παράδοσης και την κατεξοχήν δημαγωγία των αρχόντων, παρέδωσε το πνεύμα του στις 2 Ιουνίου του 822 μ.Χ.