Η Εκκλησία σήμερα, Δευτέρα της Διακαινησίμου, 17 Απριλίου, τιμά τη μνήμη του ιερομάρτυρος Συμεών του εν Περσίδι και των συν αυτώ, του Αγίου Αγαπητού πάπα Ρώμης και του Οσίου Μακαρίου του Νοταρά (+1805), ο οποίος γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1731.
Σε ηλικία μόλις 34 ετών καλείται να ποιμάνει ως επίσκοπος την ιστορική και ευλογημένη Αποστολική Εκκλησία της Κορίνθου, η οποία τιμήθηκε, δοξάστηκε και ευεργετήθηκε από το πλούσιο και ανεπανάληπτο αναγεννητικό του έργο. Όμως η κήρυξη του ρωσοτουρκικού πολέμου το 1768 διακόπτει την πλούσια δράση και το πολύτιμο έργο του ταπεινού και χαρισματικού ιεράρχη της Κορίνθου. Έτσι μετά από την αυθαίρετη και αντικανονική εκθρόνισή του, συνεχίζει το κηρυκτικό και ιεραποστολικό του έργο σε διάφορα νησιά της πατρίδος μας, τα οποία τιμήθηκαν και αγιάστηκαν από το πνευματικό του έργο και την ασκητική του ζωή.
Σταθμοί της θεοφιλούς ιεραποστολικής του πορείας υπήρξαν η Ζάκυνθος, η Κεφαλληνία, η Ύδρα, η Πάτμος, οι Λειψοί, η Σάμος, η Ικαρία, όπου συνέδραμε τον όσιο Νήφωνα τον Χίο (1736 -1809) στην ανέγερση και αποπεράτωση της παλαιφάτου Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού Θεοτόκου στην τοποθεσία Λευκάδα του Αγίου Κηρύκου και η μυροβόλος και αγιοτόκος Χίος, όπου ασκήτευσε πλησίον του ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βροντάδου τα τελευταία δώδεκα έτη της επίγειας βιοτής του (1793 – 1805) και εκοιμήθη οσιακώς στις 17 Απριλίου 1805.
Συνδέθηκε με φιλία με τους Οσίους Νικόδημο τον Αγιορείτη και Αθανάσιο τον Πάριο και συνεργάσθηκε μαζί τους για την έκδοση πολλών ψυχωφελών έργων. Αναδείχθηκε και αυτός ηγετική μορφή του αναγεννητικού κινήματος των Κολλυβάδων.
Το κολλυβαδικό κίνημα των μοναχών αγωνίστηκε να συνδέσει τους Ορθόδοξους της εποχής τους με τη λοιπή ασκητική παράδοση της Εκκλησίας. Επιπλέον, εκτός από το ζήτημα της τέλεσης με κόλλυβα των μνημοσύνων το Σάββατο, ως κατεξοχήν ημέρας των κεκοιμημένων, οι κολλυβάδες μοναχοί επέμεναν και στη συχνή συμμετοχή των Χριστιανών στη μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων.