Εἶναι ἄγνωστος ὁ τόπος καταγωγῆς καί ὁ χρόνος τοῦ μαρτυρίου τους. ᾿Από αὐτούς ὁ ῞Αγιος Πατρίκιος, λόγῳ τῆς βαθιᾶς θεολογικῆς μορφώσεώς του, ἀλλά καί τοῦ ἔνθερμου ζήλου του πρός τή Χριστιανική πίστη, ἀναδείχθηκε ᾿Επίσκοπος Προύσσης, ὅπου βοηθούμενος ἀπό τούς πρεσβυτέρους ᾿Ακάκιο, Μένανδρο καί Πολύαινο, ἐκήρυττε τό Εὐαγγέλιο καί ἀγωνίσθηκε γιά τήν ἐπιστροφή ἀπό τήν πλάνη τῶν εἰδώλων πολλῶν ἀνθρώπων.
Αὐτό ὅμως ἐξόργισε τούς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, οἱ ὁποῖοι τόν κατήγγειλαν στόν ἄρχοντα ᾿Ιουλιανό τόν ῾Υπατικό, καί αὐτός μέ τή σειρά του διέταξε τή σύλληψή τους. ῾Ο ἄρχοντας προσπάθησε ἀνεπιτυχῶς μέ φιλοσοφικές συζητήσεις νά πείσει τόν Πατρίκιο καί τούς ἄλλους ῾Αγίους ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι Θεός. ῾Ο ῞Αγιος δέν ἐδείλιασε καί μέ τή ρητορική του δεινότητα, τήν ἄριστη θεολογική του κατάρτιση καί τήν πλούσια ἁγιολογική του ἐπιχειρηματολογία ἀνέτρεψε ὅλα τά σαθρά ἐπιχειρήματα τοῦ ᾿Ιουλιανοῦ, ὁ ὁποῖος, βλέποντας τήν ἰδεολογική του συντριβή, τούς κατεδίκασε σέ θάνατο καί διέταξε τόν ἀποκεφαλισμό τους. ῎Ετσι οἱ ῞Αγιοι ἔλαβαν τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί εἰσῆλθαν στή χαρά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.