Η Εκκλησία σήμερα, 5 Φεβρουαρίου, τιμά τη μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Αγάθης της παρθένου, του Νεομάρτυρος Αντωνίου του Αθηναίου, του Αγίου Πολυεύκτου Πατριάρχου Κων/πόλεως και του Οσίου Θεοδοσίου του εν Σκοπέλω.
Η Αγία Αγάθη καταγόταν από το Παλέρμο της Σικελίας και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου. Διακρινόταν για τη φυσική της ομορφιά, το ήθος, τις αρετές και τη μεγάλη της πίστη και αγωνιστικότητα. Όταν ο έπαρχος Κιντιανός έμαθε πως ήταν Χριστιανή και αγωνιζόταν να διατηρήσει μέσα από τη ζωή της σταθερή αφοσίωση στο Σωτήρα Χριστό, θέλησε να την τρέψει προς τα είδωλα, γι’ αυτό και την παρέδωσε σε μια άπιστη γυναίκα, για να την πείσει να αρνηθεί το Σωτήρα του κόσμου Ιησού Χριστό.
Η Αγία Αγάθη, όμως, όχι μόνο δεν απαρνήθηκε την πίστη της στο θέλημα του Θεού, αλλά με μεγαλύτερο σθένος ήταν αποφασισμένη να μαρτυρήσει γι’ αυτή. Έτσι, υπέμεινε με θαυμαστή καρτερικότητα όλα τα βασανιστήρια δοξολογώντας το Θεό, που την αξίωσε να παραμείνει μέχρι τέλους σταθερή και να λάβει με τον ηρωικό θάνατό της το στεφάνι του μαρτυρίου.
«Ἀγάθη μεγαλώνυμε, Χριστοῦ νύμφη ἀκήρατε, κάλλος ἀπόθετον θεῖον, καὶ Μάρτυς ἠγλαϊσμένη, μνείαν ποιοῦ τῶν πίστει σε, τιμώντων καλλιπάρθενε, καὶ τὴν ἁγίαν σου μνήμην, χαρμονικῶς ἐκτελούντων, πταισμάτων λύσιν εὑρέσθαι». (Ἐξαποστειλάριον τῆς Ἁγίας Ἀγάθης. Ἦχος β’. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε).
O Όσιος Πολύευκτος ο νέος, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ενωρίς αφοσιώθηκε στην ασκητική ζωή, υπακούοντας στην εντολή του ιερού Ευαγγελίου προς όλους εκείνους που θέλουν να απομακρυνθούν από τις κοσμικές φροντίδες χάριν της τελείας ένωσης με τον Ιησού Χριστό.
Όταν τον Απρίλιο του 956 μ.Χ. απεβίωσε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Θεοφύλακτος, αναδείχθηκε διάδοχός του. O Πολύευκτος ήταν κάτοχος μεγάλης θεολογικής παιδείας και διακρινόταν για τη σεμνότητα, το ήθος, την εγκράτεια και ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Επί πατριαρχίας του κτίστηκαν στο Άγιο Όρος μεγάλες μονές, όπως της Μεγίστης Λαύρας και των Ιβήρων.
Σύμφωνα με το παράδειγμα της μάρτυρος Αγάθης και του Οσίου Πολύευκτου, ο κάθε άνθρωπος, αφού αποφασίσει να ακολουθήσει το δρόμο του Ευαγγελίου, αισθάνεται πνευματική χαρά και αγαλλίαση, ελεύθερος από τις μικρότητες του κόσμου, παρά τη θλίψη και τον κόπο που βιώνει καθημερινά, ακολουθώντας τον Ιησού Χριστό ο οποίος παραμένει «σημείον αντιλεγόμενον».
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου