Σήμερα, Πέμπτη 1η Ιουλίου, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των Αγίων Ιατρών Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, των Αγίων Απολλωνίας και Μαυρικίου και του μάρτυρος Κωνσταντίνου του νέου εν Ορμιδεία της Κύπρου, ο οποίος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους τριακοσίους αγίους που ήρθαν και εγκαταβίωσαν στο νησί μας από την Παλαιστίνη και τη Συρία.
Σύμφωνα με το Συναξαριστή, ο μάρτυς Κωνσταντίνος, ζούσε αποστολικά και κήρυσσε το ιερό Ευαγγέλιο. Για τη χριστιανική του δράση μαρτύρησε και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος αναδείχθηκε θαυματουργός Άγιος. Ένεκα της μεγάλης του παρρησίας στη δόξα του Θεού και την παρηγορία των πιστών, ανοικοδομήθηκε ναός επ’ ονόματί του στην κοινότητα Ορμίδειας, όπου φυλάσσεται και το ιερό του Λείψανο.
Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός ήταν γιατροί και παρείχαν ιάσεις σε όλους δωρεάν, εξού και η ονομασία Ανάργυροι. Συνδύαζαν τη γνώση της ιατρικής με την αληθινή πίστη και φιλοσοφία της Εκκλησίας. Ως αντάλλαγμα ζητούσαν από τους θεραπευόμενους να δεχθούν και να ομολογήσουν την αληθινή πίστη στον εσταυρωμένο Ιησού Χριστό.
Κάποιοι όμως, από ζηλοφθονία, διέβαλαν τούς Αγίους ιατρούς στον αυτοκράτορα, ο οποίος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν το Σωτήρα Χριστό. Εκείνοι όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος κατάφεραν να μεταπείσουν και να μεταστρέψουν τον ίδιο τον αυτοκράτορα, αφού και ο ίδιος δέχτηκε τις θεραπευτικές τους ικανότητες, με αποτέλεσμα τόσο ο ίδιος, όσο και οι παριστάμενοι να δεχθούν τον αληθινό φωτισμό και να ομολογήσουν πίστη στον Ιησού Χριστό.
Αργότερα, οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός, έχοντας αποκτήσει μεγάλη δόξα και τιμή, ζηλοφθονήθηκαν από τον ίδιο το δάσκαλο που τους είχε διδάξει την ιατρική. Γι` αυτό το λόγο τους ανέβασε σε κάποιο όρος, με το πρόσχημα να μαζέψουν βότανα για την παρασκευή φαρμάκων, και εκεί αφού τους επιτέθηκε με πέτρες, τους θανάτωσε.
Η παρρησία των Αγίων Αναργύρων, καθώς και του μάρτυρος Αγίου Κωνσταντίνου του νέου, ενώπιον της δόξης του Τριαδικού Θεού, είναι μεγάλη και θαυμαστή.
Ας προστρέχουμε όλοι οι πιστοί στη χάρη των Αγίων μας, ιδιαίτερα οι σύγχρονοι ιατροί μας, και εν γένει οι λειτουργοί της υγείας, για να λαμβάνουν θάρρος στο πολύτιμο έργο τους, προσφέροντας τις γνώσεις τους με σεβασμό, αγάπη, υπομονή και ανιδιοτέλεια προς τον κάθε πάσχοντα άνθρωπο.
Ταυτόχρονα, και όλοι εμείς να τους ευχαριστούμε και να τους κατανοούμε, διότι και οι λειτουργοί της υγείας είναι άνθρωποι και όχι υπεράνθρωποι.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου