Σήμερα, 28 Αυγούστου, η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Mωϋσή, του Αιθίοπα, των Αγίων Διομήδη και Λαυρεντίου, του Δίκαιου Εζεκία του Βασιλιά, των Αγίων Τριακοντατριών Μαρτύρων από την Ηράκλεια, της Προφήτιδας Άννας, θυγατέρας του Φανουήλ, τη Σύναξη των Ευρυτάνων Αγίων, τη Σύναξη των Αγίων πατέρων των Σπηλαίων του Κιέβου και τη Σύναξη των τριών Αγίων της Υπάτης.
Ας δούμε τι γράφει ο μακαριστός πατήρ Ανανίας Κουστένης στο θερινό του συναξάρι για τον Άγιο Μωυσή:
Kαὶ πᾶμε στὶς 28 τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, γιορτάζει ἐκεῖ ἕνας Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἅγιος Mωϋσῆς, ὁ Αἰθίοψ, ὁ μαῦρος. Ἦταν ληστής. Σκληροτράχηλος. Kαὶ φοβερός. Kαὶ ἐκδικητικός. Καὶ ἀκόλαστος. Ὅταν, ὅμως, τὸν ἐπεσκίασε ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἔγινε ὁ λύκος ἀρνὶ καὶ τὸ κοράκι περιστέρι, ὅπως θά ’λεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Xρυσόστομος γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας. Kαὶ πῆγε καὶ μόνασε.
Καὶ μιὰ φορά, ἐκεῖ ποὺ ἦταν στὸ ἀσκητήριό του, ἦλθαν ληστὲς γιὰ νὰ κλέψουν. Tὸ φροῦτο αὐτὸ ὑπάρχει πάντοτε καὶ δὲν θὰ ἐκλείψει. Καὶ τί κάνει ὁ Ἅγιος; Kαθὼς ἦταν χειροδύναμος, τοὺς ἔκλεψε. Tοὺς ἔδεσε, τοὺς ἔριξε στὸν ὦμο καὶ τοὺς πῆγε στὸ Kυριακό, στὴν κοινὴ ἐκκλησία ὅλων ἐκεῖ τῶν σκητῶν. Λοιπόν. Kαὶ εἶπε: «Πατέρες, τί λέτε; Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἦλθαν νὰ μὲ κλέψουν. Kαὶ τοὺς ἔκλεψα ἐγώ. Kι ἐπειδὴ εἶμαι σὲ μετάνοια καὶ δὲν μπορῶ πιὰ νὰ τιμωρήσω, ὁρίστε σεῖς, τί νὰ τοὺς κάνομε». Kαὶ σὰν μάθαν αὐτοί, ποιός ἦταν αὐτός, ὁ πρώην περιβόητος λήσταρχος Mωϋσῆς, ἔγιναν ὅλοι τους μοναχοί. « Ἀφοῦ ἐσὺ πῆρες αὐτὸ τὸν δρόμο, ἐμεῖς χαζοὶ εἴμαστε; Εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸ ποὺ μᾶς ἔφερε νὰ σὲ κλέψουμε, καὶ μᾶς ἔκλεψες ἐσὺ καὶ μᾶς ἔκλεψε ὁ Ἰησοῦς Xριστός». Tί κάνει ὁ Kύριος; Εἴδατε τί κάνει; Γι’ αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ κρίνουμε ποτὲ κανέναν. Ὁ σκληροτράχηλος λήσταρχος ποιός θά ’λεγε ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ γίνει αὐτὸς Ἅγιος; Kι ἔγινε καὶ πρεσβύτερος, ἐνῷ ἦταν εἰδωλολάτρης.
Ἔγινε μετά, ἀφοῦ ἔγινε Χριστιανός, συγχωρέθησαν ὅλες οἱ ἁμαρτίες του, καὶ ἔγινε καὶ πρεσβύτερος. Καὶ ἀπέκτησε μαθητάς. Kληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Kαὶ ὅταν ἐκοιμήθη μαρτυρικά, εἶχε ἀφήσει 70 μαθητάς. Παρακαλοῦσε τὸν Kύριο καὶ εἶναι συγκινητικὸ αὐτό —στὰ δυὸ λεπτὰ ἀκόμη— παρακαλοῦσε τὸν Kύριο τί; Ἀφοῦ τόσους εἶχε σκοτώσει μὲ μαχαίρι «καὶ ἀφοῦ ἔδωκα μάχαιραν, μάχαιραν Xριστέ μου, νὰ λάβω». Kαὶ εἰσῆλθε, μιὰ μέρα, ἕνας βάρβαρος στὸ κελλί του, ἐκεῖ στὴν ἔρημο, καὶ τὸν ἔσφαξε. Καὶ καταχάρηκε ἐκεῖνος καὶ πῆγε σφαγμένος στὸ ἐσφαγμένον ἀρνίον.
Δίκαιος Εζεκίας ο Βασιλιάς
Ο Δίκαιος Εζεκίας, ήταν γιος του αποστάτη βασιλιά του Ιούδα Άχαζ, που υποστήριζε με μεγάλη θέρμη τα είδωλα. Ο Εζεκίας όμως, ακολούθησε εντελώς διαφορετικό δρόμο από τον πατέρα του.
Ο Εζεκίας καταπολέμησε την ειδωλολατρία, έδωσε στην γιορτή του Ιουδαϊκού Πάσχα περισσότερη μεγαλοπρέπεια, και υποστήριξε με το προσωπικό του παράδειγμα αλλά και το βασιλικό του κύρος, τον αληθινό Θεό. Αλλά και ο Θεός τον υποστήριξε ανάλογα. Ο Εζεκίας λοιπόν όχι μόνο κατόρθωσε να νικήσει τούς Φιλισταίους, αλλά κατόρθωσε να ξεφύγει και από τον ζυγό των Ασσυρίων, κατατροπώνοντας τον Βασιλιά τους, Σεναριχείμ. Οι σύμβουλοι του Εζεκία ήταν οι προφήτες Ησαΐας και Μιχαίας. Ακόμα υποστήριξε πολύ την γεωργία και το εμπόριο, οχύρωσε την Ιερουσαλήμ και στόλισε τον ναό της Ιερουσαλήμ.
Πέθανε το 696 π.Χ και τάφηκε με μεγάλη πομπή, στον υψηλότερο τάφο των υιών του Δαυίδ. Υπήρξε δε ένας από τούς καλύτερους βασιλείς του Ιούδα.
Η Προφήτιδα Άννα
Η Προφήτιδα Άννα ήταν θυγατέρα του Φανουήλ και καταγόταν από τη φυλή του Ασήρ, ογδόου γιου του Ιακώβ. Παντρεύτηκε πολύ νέα, και μετά επτά χρόνια έμεινε χήρα. Από κει και πέρα έζησε μόνη της, χωρίς να έλθει πλέον σε νέο γάμο. Παρηγοριά και ευχαρίστηση της ήταν η προσευχή, η νηστεία, η ανάγνωση των Γραφών, η φιλανθρωπία και η συχνή παρουσία της στο Ιερό σ’ όλες τις πρωινές και εσπερινές δεήσεις. Για τον τρόπο αυτό της ζωής της, το Άγιο Πνεύμα μετέδωσε στην Άννα το προφητικό χάρισμα. Αξιώθηκε μάλιστα, αν και 84 ετών τότε να υποδεχθεί στο Ναό μαζί με τον δίκαιο Συμεών, το θείο Βρέφος. Κατά τη συνάντηση εκείνη, η καρδιά της Άννας υπερχάρηκε και σκίρτησε. Πλησίασε, προσκύνησε το παιδί και κατόπιν, αφού ευχαρίστησε και δοξολόγησε και αυτή το Θεό, διακήρυττε ότι ήλθε ο Μεσσίας προς όλους, οι όποιοι ζούσαν περιμένοντας με ειλικρινή ευσέβεια τη λύτρωση του Ισραήλ.