Σήμερα η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των Οσίων Γεωργίου του εν τω Μαλεώ, Ζωσιμά, Πλάτωνος του Στουδίτου και Θεωνά αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του Ιερομάρτυρος Νικήτα του εν Σέρραις, και των Μαρτύρων Αγαθόποδου και Θεοδούλου, των Θεσσαλονικέων.
Ο Όσιος Ζωσιμάς από νεαρή ηλικία ασκήθηκε σε όλα τα είδη των αρετών με πνευματική άσκηση, ταπείνωση και διάκριση. Επισκέφθηκε και άκουσε πλήθος ασκητών, τους οποίους διέκρινε η αρετή της ταπείνωσης και της αγάπης.
Αργότερα, εγκαταστάθηκε στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου κοντά στον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί αφιερώθηκε σε αυστηρή άσκηση και νηστεία. Μάλιστα κατά τις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, έφευγε στα βάθη της ερήμου για αυστηρότερη πνευματική άσκηση και νηστεία. Εκεί, συνάντησε και την Οσία Μαρία την Αιγυπτία την οποία, αφού κατήχησε και καθοδήγησε, της μετέδωσε τη μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων.
Ο Όσιος Ζωσιμάς καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του εφάρμοζε πραγματικά την προσευχή που επαναλαμβάνεται κατά τις ακολουθίες αυτές τις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής: «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς. Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ».
Η μετάνοια και η συγχωρητικότητα προϋποθέτουν την ταπεινοφροσύνη. Αυτά είναι απαραίτητα πνευματικά εφόδια, για να ζει ο άνθρωπος τη μακαριότητα της Βασιλείας και της δικαιοσύνης του Θεού, παρά τα όσα βέλη κι αν εκτοξεύει ο αντικείμενος, ο διάβολος, πασκίζοντας έτσι να στενοχωρήσει την ψυχή του αγωνιστή Χριστιανού.