Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, του Ιερομάρτυρος Αβρααμίου, επισκόπου Αρβήλ της Περσίας, και του Μάρτυρος Θεοκτίστου.
O Όσιος Ισίδωρος γεννήθηκε στην Αίγυπτο περί το 360 μ.Χ.. Σε νεαρή ηλικία έλαβε πλούσια θεολογική και φιλοσοφική γνώση. Στην αρχή εργάσθηκε ως διδάσκαλος και κατηχητής της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας.
Επιζητώντας όμως την ησυχία, για να μπορεί να ασχοληθεί με τη μελέτη των Αγίων Γραφών και για να αυξήσει περισσότερο τον αγώνα για απόκτηση των αρετών, αποσύρθηκε σε μοναστήρι στο όρος Πηλούσιο.
Αργότερα, χειροτονήθηκε ιερέας και στη συνέχεια εξελέγη ηγούμενος στην ίδια Μονή. Λόγω της τεράστιας θεολογικής του κατάρτισης, αλλά και της βαθιάς ασκητικής του καλλιέργειας, απέκτησε μεγάλο κύρος και φήμη, ώστε να θεωρείται μοναδικός στην ερμηνεία περίπλοκων ή δυσνόητων χωρίων της Αγίας Γραφής.
Με το λόγο του ο Άγιος Ισίδωρος φώτιζε και παρηγορούσε τους πιστούς, οδηγούσε τους αμαρτάνοντας στο σωστό δρόμο, στήριζε τους αγωνιστές του καλού και του τίμιου, σωφρόνιζε τους απειθείς και αμελείς στα πνευματικά πράγματα.
Ακόμη, παρενέβαινε και συμβούλευε τους βασιλείς και τους ηγέτες του λαού και τους ήλεγχε ανάλογα, με σκοπό να ενδιαφέρονται πραγματικά για το κοινό καλό, χωρίς ιδιοτέλειες και προσωποληψίες.
Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης συνέγραψε αρκετές Πραγματείες, καθώς και πλήθος Επιστολών, με τις οποίες νουθετούσε, συμβούλευε, παρηγορούσε και συγχρόνως εξηγούσε το «απόθετο κάλλος» των Ιερών Γραφών, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο.
Είχε πάντοτε ετοιμότητα να δίνει τις καλύτερες ερμηνείες και να εκφράζει με σαφήνεια και σταθερότητα την Ορθόδοξη διδασκαλία, όταν οι πιστοί τον ρωτούσαν για χωρία της Αγίας Γραφής.
Εκοιμήθη ειρηνικά το 440 μ.Χ., παραμένοντας στη συνείδηση των πιστών της Εκκλησίας ως ένας σπουδαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας του 5ου αιώνα και ένας αυθεντικός διαχρονικός εκφραστής του γνήσιου Ορθόδοξου Μοναχισμού.