Ο Αββακούμ, που το όνομά του σημαίνει «θερμός εναγκαλισμός», ήταν από τη φυλή του Συμεών και γιός του Σαφάτ. Ο χρόνος που έδρασε τίθεται μεταξύ 650 και 672 π.Χ.
Στο προφητικό του βιβλίο, που διακρίνεται για την αξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ελέγχει τον ιουδαϊκό λαό, επειδή παρεξέκλινε από την αληθινή θρησκεία στην ειδωλολατρία.
Να τι συγκεκριμένα αναφέρει, σχετικά με το πώς πρέπει κανείς να πιστεύει στο Θεό:
«Ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται. Ἐγὼ δὲ ἐν τῷ Κυρίῳ ἀγαλλιάσομαι, χαρί σομαι ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτήρι μου», που σημαίνει: αν κανείς λιποψυχήσει και αδημονήσει στις διάφορες δοκιμασίες, ας μάθει, λέει ο Κύριος, ότι δεν επαναπαύεται η ψυχή μου σ’ αυτόν. Ο δίκαιος που πιστεύει σ’ εμένα και τηρεί το Νόμο μου, θα σωθεί και θα ζήσει. Εγώ όμως, λέει ο Προφήτης, θα αγάλλομαι, ελπίζοντας στον Κύριο. Θα γεμίσει χαρά η καρδιά μου για τον σωτήρα μου Θεό.
Ο προφήτης Αββακούμ πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στον τόπο των πατέρων του.
